هوش مصنوعی: وجود من همانند یک پرنده بی‌قرار است و جام من پر از شراب است. فردا چه ضرری دارد که آتش عشق مرا بسوزاند، در حالی که این جام پر از آب است؟

هوش مصنوعی: به او گفتم که شب امید من با درخشش چهره‌ات روشن می‌شود، اما او با گیسوانش به هم ریخت و چون از شدت غم، ماه نیز پشت ابرها پنهان شده است.

هوش مصنوعی: پند و نصیحت فایده‌ای ندارد، بگویید به او: داستان را کوتاه کن چون او در خواب غفلت به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: بیگانه چه می‌داند که تو باید اسرارت را آشکار کنی و در جایی که من هستم، دیگر نیازی به پوشش نیست.

هوش مصنوعی: در هر قدمی که برمی‌دارم، تو را می‌بینم، اما وقتی چند قدم جلوتر می‌روم، متوجه می‌شوم که چیزی مانع از دیدن تو شده است.

هوش مصنوعی: در دل و جان من گنجی نهفته بود، اما محبوبان به سادگی از کنار آن گذشتند و توجهی نکردند که این مکان ویران است.

هوش مصنوعی: بسیار از افراد صحبت کردند ولی پاسخی نگرفتند. این نشان می‌دهد که امید به جواب، خود باعث شوق و نشاط است.