هوش مصنوعی: راهی که به منبع و جهانی دیگر می‌برد، آرزوی من است. تمایل به خروج از جهان مادی و محدودیت‌های آن در وجودم احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: بدن من ناپاک است و این جان من آرزوها و خواسته‌های بسیاری دارد. زندگی برای من بدون بدن و جانم، تنها آرزویی است که در سر دارم.

هوش مصنوعی: به دنبال جایی هستم که برای لحظاتی از دنیای اطراف و آدم‌های آن فاصله بگیرم. این دوری که احساس می‌کنم فقط به خاطر علاقه‌ام به کناره‌گیری نیست، بلکه به خاطر این است که از مشغله‌های زمانه دور شوم.

هوش مصنوعی: در خانه‌ای که نام آن موزه است، لباس ویژه‌ای وجود دارد و در حال قدم زدن هستم. آرزو دارم که به مکان مقدس مغان بروم.

هوش مصنوعی: من پیر شده‌ام و آرزو دارم که دوباره جوان باشم، وقتی به چهره آن جوان تازه‌نفس نگاه می‌کنم، آرزو می‌کنم که به دوران جوانی برگردم.

هوش مصنوعی: من هیچ نشانه‌ای از پیروی از شیخ ندیدم، اما میل و اشتیاقم به مغبچگان (زیبارویان) مرا به سمت آنها می‌کشاند.

هوش مصنوعی: اگر تمام سود و بازار دنیا چیزی جز این باشد، من از این وابستگی و اشتیاق ضرر می‌برم.

هوش مصنوعی: از این به بعد می‌خواهم دعا کنم و در گوشه‌ای آرام و دور از هیاهوی دنیا به آرامش برسم.