هوش مصنوعی: اگر به خانه راهی نداری، بر آستان بنشین. کجا می‌خواهی بروی، که جز این آستان جایی برای پناه گرفتن نیست.

هوش مصنوعی: اگر محبت و نوازش کند یا اگر به زهر آلوده کند، بدون خوان نعمتش در هیچ زمانی باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: به خاطر گناهانم اگر عذری وجود داشته باشد، شاید این فقط مهربانی و بزرگواری دوست باشد که می‌تواند از من دفاع کند.

هوش مصنوعی: خواجه در روز قیامت ایستاده و منتظر شفاعت است و اگر تو گناهی نکرده‌ای، با شرم و حیا از زمین برخواهی داشت.

هوش مصنوعی: غرور زیبایی تو مانند خطی است که نمی‌تواند درمانی برای درد و مشکل ایجاد کند. زیرا در این دنیا، هیچ چیز با این ویژگی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در جستجوی عشق، سمت‌های مختلف را نپرسید، زیرا در هر کجا که بروید، تنها اوست که راه را نشان می‌دهد و هیچ مسیری جز به سمت او نیست.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به شخصی اشاره می‌کند که با امید و تمایل به وصال محبوب خود، دچار شور و نشاط شده است. اما در عین حال، این شخص به خاطر شدت احساسش، نمی‌تواند حتی نگاهی به محبوب بیفکند و طاقت آن را ندارد. بنابراین، احساساتش او را به شدت تحت تأثیر قرار داده و از چشم‌انداز واقعی او دور کرده است.