هوش مصنوعی: آشکار است که اصل وحدت از اشیاء قابل مشاهده نشأت می‌گیرد، همان‌طور که تصویر در آینه و نقشی در مواد مختلف ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگرچه در ظاهر، نوعی تنوع و تفاوت در کلمات و معانی وجود دارد، اما در نهایت همه آنها به یک صدا و یک موسیقی واحد متصل هستند که گاهی به ستایش و گاهی به انتقاد می‌پردازد.

هوش مصنوعی: وجود مانند دریا است و دل شبیه به یک کشتی است. در این کشتی، نفس مانند بادبان عمل می‌کند و عقل به عنوان ناخدا عمل می‌نماید.

هوش مصنوعی: عشق مانند بادی است که انسان را به سمت هدفش هدایت می‌کند، اما گاهی ممکن است از مسیر درست منحرف شود و به خطا برود.

هوش مصنوعی: به دریا نگاه کن، زمانی که موجی را می‌پنداری که از سطح آب سر برآورده است و از آن موج، بسیاری از چیزها نمایان می‌شوند.

هوش مصنوعی: گاهی کارهایی انجام می‌دهیم که درست به نظر می‌رسند و آن‌ها را صحیح می‌دانیم، و گاهی اوقات هم ممکن است اشتباه کنیم یا دچار خطا شویم. در بعضی مواقع به کسی یا چیزی به عنوان راهنما یا هدایت‌کننده اشاره می‌کنیم و در مواقع دیگر از آن به عنوان نیرویی بزرگتر و خدایی یاد می‌کنیم.

هوش مصنوعی: وقتی که جلوه و زیبایی او آشکار نمی‌شود، دیگر نشانی از شادابی و خوشی باقی نمی‌ماند، مثل اینکه نه خورشید در شب دیده می‌شود و نه ماه در صبح.