هوش مصنوعی: وقتی که دردی وجود ندارد، درمان چه تأثیری خواهد داشت؟ صحبت کن تا اثر بازی چوگان را مشاهده کنی.

هوش مصنوعی: ای خاک، من از تو درخواست می‌کنم که خدا را بپذیری، زیرا نمی‌دانم با این سر بدون ترتیب و آشفته‌ام به کجا بروم.

هوش مصنوعی: عجب است که مردم از تو غافل شوند، آنکه درویش نیست چه اندازه می‌تواند به درمان او کمک کند؟

هوش مصنوعی: چشم‌هایم را بستم تا از یاد تو دل بکنم، اما به جز روی تو هرگز در این باغ را نخواهم گشود.

هوش مصنوعی: زمان نویدبخش و زیبا آغاز شده است، اما ای ساقی خوشگل، کجا هستی؟ تا با شراب تازه‌ات، پیمان و دوستی ما را تجدید کنی.

هوش مصنوعی: شاید آن کسی که از خوش‌شانسی من، شب جدایی را به ارمغان آورده، بتواند با درخشش او، روز دیدار را بسازد.

هوش مصنوعی: انسان هوشمند به عمق روح و معناهای آن توجه دارد، و عاشق واقعی به عشق خود ایمان دارد. اگر ما بتوانیم جان عاشق را بشناسیم، به درک عمیق‌تری از جان معشوق خواهیم رسید.

هوش مصنوعی: دل، جایی از عالم غیب و رازهاست و نباید آن را مکانی برای شک و تردید دانست. این مکان مقدس و روشن را نباید با بارگاه شیطان مقایسه کرد.

هوش مصنوعی: ای کسی که در کار شادی‌ات نظری وجود دارد، نیا و راز این دل غمگین و سرگردان را جستجو نکن.

هوش مصنوعی: تو چه می‌دانی حال این مردم را، که خودشان بهتر از هر کس دیگری از شادی و سرورشان آگاه هستند، در حالی که غم و نگرانی‌های پنهانی در دل دارند.