هوش مصنوعی: صبح صادق دمیده و نورها پخش شده‌اند، اما هنوز هیچ‌یک از خواب‌رودگان بیدار نشده‌اند.

هوش مصنوعی: از این غفلت که دارید عبرت بگیرید. تا کی می‌خواهید به این خیال باطل ادامه دهید و از آن شرمنده نباشید؟

هوش مصنوعی: در این باغ زیبا، بسیاری از آزادگان وجود دارند که چون سروها پای بر زمین دارند، اما از احساس شرم در برابر زیبایی گل‌ها خجالت‌زده‌اند.

هوش مصنوعی: بسیاری از افراد باهوش و با استعداد در این دنیای پر رقابت، با حسرت و نادانی به زندگی نگاه می‌کنند.

هوش مصنوعی: شما نمی‌دانید یا اینکه اهل فهم و درک نیستید، یا اینکه توانایی دیدن حقیقت را ندارید.

هوش مصنوعی: در این مسیر، تنها نشانه‌ای از گذشتگان باقی مانده که پر است از اشک‌های عاطفی و ناله‌هایی سوزان.

هوش مصنوعی: شعله‌هایی که در دل سنگ‌ها پنهان است، مانند گل‌هایی هستند که بر روی خارها شکفته‌اند.

هوش مصنوعی: ای دل! شب به پایان نزدیک است و نشانه‌های زوال و درک کمال روشن شده‌اند. صبح نزدیک است و آرامش شب کم‌کم به پایان می‌رسد.

هوش مصنوعی: هر زمان که درنگ می‌کنی، سریع‌تر عمل کن تا جایی که می‌توانی مسیر را به جلو بروی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که شیشه نشکسته، به دنبال سنگ نگرد و تا قبل از آنکه حیا و شرم از بین برود، احتیاط کن.

هوش مصنوعی: هر زمان که بتوانی، عهد و پیمان را قطع کن و اگر می‌شود، خود را از شکست دور نگه‌دار.

هوش مصنوعی: در این متن به نوعی از اندیشه اشاره شده که نشان می‌دهد انسان‌ها می‌توانند در شرایط سخت و دشوار خود را به اثبات برسانند. مانند گلی که از دل سنگ سر بر می‌آورد، یعنی از مشکلات برمی‌خیزد و زیبایی و لطافت خود را نشان می‌دهد. این مفهوم به ما یادآوری می‌کند که سختی‌ها نمی‌توانند مانع از شکوفایی و ترقی ما شوند.

هوش مصنوعی: سعی کن که احساسات واقعی خود را بشناسی و به آن‌ها توجه کنی، زیرا جز این عشق واقعی را نمی‌توان به دست آورد.

هوش مصنوعی: کسی که همه چیزش در این دنیا و آن دنیا به حسرت تبدیل شده، نمی‌تواند از این بازار چیزی جز حسرت ببیند.

هوش مصنوعی: دل من دیگر تاب تحمل هوس را ندارد، ای عشق، لطفا از این جیب که به خاطر تو پاره شده، سر برآور.

هوش مصنوعی: در نهایت، ای گیاهی که دل را می‌روانی، ای ابرِ چشمان، قطره‌های باران را بریز.

هوش مصنوعی: ای جان، یک دم آرام بگیر و صبر کن؛ ای عقل، کمی جلو بگذار و پیش برو.

هوش مصنوعی: صدای زنی از پشت سر به گوش می‌رسد که تو را به دقت و تأمل دعوت می‌کند.

هوش مصنوعی: هرگز ضعیف و سست نکن، مگر اینکه بتوانی رهبری قوی پیدا کنی و مرکبی چابک داشته باشی.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی برتری فردی بر سایر افراد اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که سوار بر مرکب (نماد توانایی و قدرت) نیست مگر به خاطر فضیلت و علم و دانش کسی که او را راهنمایی و هدایت می‌کند. به عبارت دیگر، ارزش و توانایی واقعی به فضل و ویژگی‌های رهبری بستگی دارد و تعداد قابل توجه مهرها (نماد محبت یا حمایت) نیز برای او و کسانی که در این مسیر همراه او هستند مهم است.

هوش مصنوعی: چند بار نقش‌ها را بر پرده می‌کشی؟ دعا کن و دوباره پرده‌ها را کنار بزن.

هوش مصنوعی: پرده را کنار بزن تا به روشنی ببینی که در این خانه جز او هیچ‌کس نیست.

هوش مصنوعی: در هر شهری که بروی، متوجه می‌شوی که مساجد، معابد، تسبیح و زنگ می‌توانند در کنار هم وجود داشته باشند و هیچ تفاوتی میان آن‌ها نیست.

هوش مصنوعی: در مجالس و مهمانی‌ها، عاشق و معشوق هر دو با یک دل و بدون ریا حضور دارند، و همه احساسات و عواطفشان خالص و صادقانه است.

هوش مصنوعی: نوازندگان زنی به همراه موسیقی خاصی ساز زده و آواز می‌خوانند و از سازهای مختلفی مثل چنگ، بربط و مزمار استفاده می‌کنند.

هوش مصنوعی: بدون لب و گوش، او به گرمی صحبت می‌کند و می‌شنود؛ در حالی که مست است و بی‌نوشیدنی، بی‌خود و در عین حال هشیار.

هوش مصنوعی: یادآوری کن که پرندگان را در صبح و عصر چگونه یاد خدا می‌کنند.

هوش مصنوعی: خاموشی او باعث شده که ذکرهای او فراموش شود و در واقع نادیده گرفته شوند.

هوش مصنوعی: سردارانی که در داستان‌های کشور بزرگ و مهم هستند، نماینده‌ای از دنیای پادشاهان و رازهای عالم به شمار می‌روند.

هوش مصنوعی: اگر به سوی آن‌ها نظر کنی، عظمت و بزرگی را در وجودشان خواهی دید و از خودخواهی و غرور دور خواهی شد.

هوش مصنوعی: در این دنیا، طبق حکایتی از گذشته، می‌توان دید که فرمانروایان و پادشاهان، چه طور در مواقعی، در سراسر شبانه‌روز از سرنوشت خود بی‌خبرند و گاهی با مشکلاتی مواجه می‌شوند که نمی‌توانند از آن‌ها فرار کنند.

هوش مصنوعی: تخت سلطنت شاهان مانند گردی است که از پایشان می‌افتد و تاج امپراتوران همچون نوار دستاری است که از دستان آن‌ها می‌افتد.