هوش مصنوعی: ای محصول خاک تو، مایه آرامش و زندگی من، خاک تو از آب حیوان بهتر است.

هوش مصنوعی: ای مکان آرامش بخش و دلنشین، تو همان باغ همیشه سرسبز و با طراوتی هستی که روح را شاداب می‌کند.

هوش مصنوعی: ای غنچه‌های گل تو، سخن‌سنجی کن! ای سوسن، گل زیبای تو، زبان‌دانی کن!

هوش مصنوعی: عجبی ندارد که باد دل‌ت را ببرد، و همچنین عجبی ندارد اگر جانت را به تو بدهد.

هوش مصنوعی: این خاک و زمین چه شگفتی دارد اگر در مقابل تابش آفتاب درخشان، به سنگ قیمتی تبدیل شود.

هوش مصنوعی: ای باد صبا، ابتدا به سمت باغ و گوشه‌ی بستان برو و دمی در آنجا بگذر.

هوش مصنوعی: با گل‌های لاله پیاله‌ای پر کن و از شبنم‌ها بر روی آن آب بریز.

هوش مصنوعی: از پیچیدگی‌های زیبای گل بنفشه عطر بگیر و از چهره‌ی گل، بوی دل‌انگیز عطر گلاب را درآور.

هوش مصنوعی: وقتی کاروان شاه به تو نزدیک می‌شود، از جا بلند شو و گرد و غبار راه را از بین ببر.

هوش مصنوعی: سپس به سوی شهر برو و بر چهره زیبا و دلربای جوانان نگاه کن.

هوش مصنوعی: دل‌ها را از پیچیدگی‌های ناشی از گیسوی کسی آزاد کن و جان‌ها را از نوک مژگانش بستان و بگیر.

هوش مصنوعی: به احترام او، بهترین چیزها را زیر پایش قرار بده و بر او تقدیم کن.

هوش مصنوعی: این جمله به شخصیتی با شکوه و بزرگ اشاره دارد که در برقراری نظم و حکمرانی در دنیا نقش دارد و به عنوان چهره‌ای محترم و بلندمرتبه شناخته می‌شود. او نماینده زمانه خود است و در رأس امور قرار دارد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که مفهوم واقعی آفرینش، خود نتیجه‌ای است که از کارگاه وجود و امکانات به دست می‌آید. در واقع، آفرینش به‌عنوان یک فرآیند، به نتیجه و محصولی اشاره دارد که از تعاملات و امکانات گوناگون شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که شادی جسم از روح حاصل شود، شادی روح نیز باید از جان به وجود آید.

هوش مصنوعی: تو خود شاد باش و دیگران نیز در خوشی تو شاد خواهند بود، ای سایه‌ خدا.