هوش مصنوعی: من از اصفهان یا از جایی دور به تهران آمده‌ام، مثل این که از گلی در یک گلستان به اینجا آمده‌ام.

هوش مصنوعی: شاید من از دنیای حوادث و مشکلات جدا شده‌ام و توشه زندگی‌ام را به سوی سرزمین امن و آرامش آورده‌ام.

هوش مصنوعی: گویی من از مشکلات زاهدان جان کنده‌ام و حالا نیم‌جانی را که دارم، به درگاه پیر مغان آورده‌ام.

هوش مصنوعی: من راست می‌گویم که مدتی در دوزخ زندگی کردم، اما اکنون به بهشت جاودان منتقل شده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر غضب پادشاه، بهشت نیز تبدیل به جهنم شود، جای تعجب نیست. این سخن را به طعنه و کنایه درباره اصفهان گفته‌ام.

هوش مصنوعی: من به دلیل رفتارهای ستمگرانه‌اش او را به نام دوزخ خوانده‌ام و از سوی دیگر، به خاطر مهربانی‌هایش او را به بهشت تشبیه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: شاه بزرگ و والا مقام، فتحعلی‌شاه است، که من از ابتدا تا به حال درباره‌اش سخن گفته‌ام.

هوش مصنوعی: تنها چیزی که بر زبان من جاری است، ستایش اوست. گویی که برای مدح او آموزش دیده‌ام و به همین خاطر زبانم را به کار برده‌ام.

هوش مصنوعی: دیشب دیدم که چرخ فلک در حال صحبت با ستاره‌ها بود و می‌گفت که من هم در سایهٔ آن دروازه آمده‌ام.

هوش مصنوعی: کیوان می‌گوید که موقعیت و ارزش من به قدری افزایش یافته که دیگر نیازی به مراقبت مداوم و دائمی من از آن ندارم.

هوش مصنوعی: مشتری می‌گوید که من خوشبختی را به دست آورده‌ام و این خوشبختی را در طول سال‌ها به دوستانم نزدیکی بخشیده‌ام و آن را با یک ارزاندوی خاص به دست آورده‌ام.

هوش مصنوعی: مریخ اعلام کرد که از عظمت آسمان، هر خطری که به سوی دشمنانش بیاید را به نمایش گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: خورشید گفت: در سایهٔ راستی و صداقت تو، من به این روشنی و درخشندگی دست یافته‌ام و همهٔ این نور و زیبایی را از برکت وجود تو به‌دست آورده‌ام.

هوش مصنوعی: زهره می‌گوید که مدتی را در مهمانی او گذرانده‌ام و در این مدت از هنرمندان موسیقی لذت برده‌ام، ولی متأسفانه بخت من در این روزها خوب نبوده است.

هوش مصنوعی: می‌گوید: چرا گاهی مانند هلال باقی می‌مانم و گاهی مانند ماه کامل می‌شوم؟ مردم تا کی باید از این رفتار من در گمان و فکر باشند؟

هوش مصنوعی: هرگاه به میخانه می‌روم، گاهی با دلی شاد و گاهی با احساسی متفاوت، سرود خود را می‌خوانم و لحظات را به شیوه‌های مختلف تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: با عطارد صحبت کردم و از او خواستم که در مقابل کسی که موجب ناراحتی‌اش شده شرم داشته باشد. او در پاسخ گفت پس چرا من زبانم را بسته‌ام و سکوت کرده‌ام؟

هوش مصنوعی: عنصر (ویژگی‌های) زمین به آسمان گفت: «من به خاطر ترکیبی که دارم، افتخار می‌کنم و دلیل آن این است که من این اندازه باارزش هستم که مانند یک قرآن (کتاب مقدس) به وجود آمده‌ام، نه تو.»

هوش مصنوعی: ناگهان از گروهی از فرشتگان صدایی بلند شد که ای جمع، تا کی به یکدیگر بگویید که من این آورده‌ام و آن آورده‌ایم؟

هوش مصنوعی: خداوند فرمود که من برای تجلی نام‌های خود، او را از عالم بی‌مکانی به سمت مکان و زندگی دنیوی آورده‌ام.

هوش مصنوعی: ای شهریار، آیا شایسته‌ات نیست که اگر اراده‌ات را بر روی لوحی بنویسی، بگذار من هم آن را به زبان بیاورم؟

هوش مصنوعی: شایسته است که مقام تو به قدری بلند باشد که بگویی بار من از زمین به آسمان رسیده است.

هوش مصنوعی: من به قدری تحت تأثیر زیبایی و نور آفتاب هستم که حتی اگر باعث حسادت آن آفتاب هم شوم، ادامه می‌دهم و برای درخشش بیشتر، زیبا به نظرم می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر این چرخ و فلک در کار خود مشکلات و پیچیدگی‌ها را حل و فصل کند، من به عنوان نویسنده‌ای از کواکب و سیارات، مسائلی را که در دنیای بزرگ وجود دارد، آورده‌ام.

هوش مصنوعی: در آسمان هر کجا که نگاه کنم، تعداد ستاره‌ها بسیار زیاد است؛ اما من نیروهای بی‌پایانی از همه جا به همراه آورده‌ام.

هوش مصنوعی: به خاطر هجوم زورگویان، گردن‌کشان را از این درگاه راند‌ام و همچون کهکشان، راهی برای عبور ایجاد کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من عمری را صرف آرزوی این در کردم تا این که کسی اینجا به من نگفته باشد که از این آرزو ضرر کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من نتوانستم به بندگان خدمت کنم و به همین خاطر خودم را با هزار امید در میان گروهی از سگان قرار داده‌ام.

هوش مصنوعی: ای خدای بزرگ، کی می‌توانم خبری خوش به اصفهان بفرستم که از لطف و محبت پادشاه، چیزهای ارزشمند و زیبایی را با خود آورده‌ام؟

هوش مصنوعی: من برای خستگان آرامش و تسکین فراهم کرده‌ام و مجرمان را با بخشش و گذشت خود از عذاب نجات داده‌ام.

هوش مصنوعی: ابر، نماد درد و غم است، و من با خود بارانی که بی‌رحمانه بر روی گلستان اصفهان می‌بارد، به اینجا آمده‌ام.

هوش مصنوعی: لطف و زیبایی خورشید درخشان اصفهان را به من نشان بده، زیرا من گوهر و نوری که از این خورشید تابش می‌کند را به سوی تو آورده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر مسیح از باد زندگی بخشید و خضر از آب، من از خاک پای پادشاه زندگی تازه‌ای به دست آورده‌ام.

هوش مصنوعی: در برابر درگاه پادشاه بزرگ، من این برده، گناهان بی‌پایان و بخشش‌های فراوانی را آورده‌ام.

هوش مصنوعی: آسمان به تو می‌گوید نگران نباش، چرا که من دو روز از دشمنت به تو برتری و کامیابی آورده‌ام.

هوش مصنوعی: من به وضوح درخشندگی و شکوه موفقیت تو را به وجود آورده‌ام، پس آن را مانند شمعی در آغاز صبح در میان گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: من این شگفتی‌ها را برای امتحان آورده‌ام تا در زمان تو هر کسی بتواند ارزش خود را بشناسد.

هوش مصنوعی: من ارتباطی عمیق و همیشگی با خوشبختی‌ات برقرار کرده‌ام و زمانت را به بهترین و نیک‌ترین حالت ممکن تبدیل کرده‌ام.

هوش مصنوعی: هر لحظه که قضا و قدر به تو سخن می‌گوید، ای شاه بزرگوار و شگفت‌انگیز، من تصویری از گذشته‌ات را به روشنی به نمایش گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: دوستت را اگرچه در گل‌های زعفران کاشته‌ام، اما زیبایی‌اش را مانند شاخه‌ای از درخت ارغوان به نمایش گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: اگرچه من هر لحظه در پی دشمنی خود بوده‌ام و به او آسیب رسانده‌ام، اما همچنان چهره‌اش را زیبا و درخشان چون برگ زعفران می‌بینم.

هوش مصنوعی: اگر کسی با انصاف باشد و عیبی از من نگوید، چون من نیز بارها قافیه‌های شایسته‌ای را آورده‌ام.

هوش مصنوعی: این چیزی که من بیان می‌کنم، نتیجه نظم و ترتیب خاصی است که به افتخار این شعر از انوری به وجود آمده و برای آزمودن آن ارائه شده است.