هوش مصنوعی: لبخند زیبایی به زندگی نمی‌زند، بلکه در دل جنگ، به بزم مرگ می‌رسد و ناله‌ای غم‌انگیز بر آهنگ زندگی سر می‌دهد.

هوش مصنوعی: زمان همیشه به صورت غم‌انگیز باقی نمی‌ماند و هرگز فرصتی برای ابراز اندوه نمی‌دهد؛ چون شب همواره به شب دیگری می‌چسبد و این وضعیت ادامه دارد.

هوش مصنوعی: نگران گذشته نباش و در پی آن نرو، زیرا در اینجا شادی و نشاطی وجود دارد که می‌تواند تو را به دوردست‌ها ببرد.

هوش مصنوعی: روزگار مانند دشمنی است که با حسرت به زیبایی و موفقیت‌های ما چشم می‌دوزد و نمی‌تواند از آن چشم بردارد.

هوش مصنوعی: دست سرنوشت به وسیله سیاست، این مهر و نشان را از دست می‌گیرد و به زودی بر روی زمین می‌افتد، و به‌ناچار بر دهانه‌های بسته خود ضجه می‌زند.

هوش مصنوعی: یک نفر به زیبایی و تزئین جسد و پوشش خود می‌پردازد، انگار که گل‌هایی بر تاج و تخت می‌گذارد.

هوش مصنوعی: این دنیا با تمام زیبایی‌ها و دلخوشی‌هایش، به طور شگفت‌انگیزی نابینا و بی‌توجه است. در دل شادی‌ها، گاه سنگ‌هایی به چهره‌اش می‌زند که به زندگی سخت و دشوار اشاره دارد.

هوش مصنوعی: پس از سال‌ها انتظار، فرزند شاه اکبر که از نسل بزرگترین پادشاهان است، به دنیا آمد. اکنون باید به خاطر آمدن او شادی و سرور برپا کرد، زیرا او همان کسی است که در میان ما به عنوان سلطان و نجات‌دهنده ظاهر شده است.

هوش مصنوعی: جهان پر از اندوه و حسرت است و حالتی که ما در آن قرار داریم، روز مرگ نیست بلکه روز حساب و جزا خواهد بود.

هوش مصنوعی: با توجه به نوسانات و تغییرات مداوم در زندگی و اوضاع اجتماعی، نمی‌توان در چنین جهانی آرامش و آسایش یافت. در دنیایی که هر لحظه در حال تحول است، جایی برای استقرار و آسودگی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: این غم و اندوه نشانه‌ای است از کسی که از زمان گریه‌اش تا روز قیامت، در هر صبح و شب اثرات آن را به جا گذاشته است.

هوش مصنوعی: دل‌های مردم را با زیبایی و جلوه‌گری خود خونین می‌کند، همچون نخی که از درخت سوخته‌ای بیرون آمده و به صورت جنازه‌ای قد کشیده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که چنین زیبایی را به جهان بیاورد، حتی اگر در روز قیامت به او بهشت داده شود، هنوز هم در حق او کم‌فروشی شده است.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر وعده‌های زیبا و دلنشین او پر از شادی و جشن بود، اما حالا خانه‌ام به مکانی پر از غم و سرزنش تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: ما دوستان با ارزشی را از دست داده‌ایم و حالا جای اندوه و پشیمانی‌ است که باید به سر این موضوع به آرامی فکر کنیم.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که از دستان ما پرواز کرده به آسمان رفته و دیگر قادر نیستیم آن را به دست آوریم، همچنان که مرغی دیگر نتوانسته از این فاصله راهی به پرواز پیدا کند.

هوش مصنوعی: کجاست آن جشن تاریک که چهره‌ای به زیبایی گل ارغوان دارد؟ و کجاست آن نبرد مختلط که فرمانروای جهان را در بر دارد؟

هوش مصنوعی: علاقه به سجده و احترام به تعظیم کم‌تر از آن است که سرکشی و ناز کردن در برابر آستان کیست؟

هوش مصنوعی: امروز در دل من غم جای شادی را گرفته و جایی برای خوشحالی باقی نمانده است. ای پادشاه بزرگ هندوستان، کجایی؟

هوش مصنوعی: این متن به سوالاتی از دل زندگی اشاره دارد که در جستجوی علت و نتیجه‌گیری است. در واقع، درباره کارهایی که به نظر می‌رسد نتیجه‌ای ندارند یا فایده‌ای نمی‌رسانند، آنها را زیر سوال می‌برد. در این زبان شاعرانه، کنجکاوی در مورد منشأ برخی از امور و وجود آنها و چگونگی جلب احساسات و زندگی مورد توجه است. به نوعی، نگاهی به تردیدهایی درباره‌ی ارزش و معنای واقعی اعمال و وقایع دارد.

هوش مصنوعی: دل‌های ما پر از غم و اندوه است و نمی‌دانیم واقعاً مشکل کجاست. در حالی که دلی شاداب و خوشحال وجود ندارد، پس خوشی در این دنیا کجاست؟

هوش مصنوعی: هر جا که گروهی به خاطر مرگ عزاداری کرده‌اند و از این غم عمومی رنج می‌برند، نمی‌دانم جایی برای آرامش و آسایش کجاست.

هوش مصنوعی: برگ و شکوفه‌ای وجود ندارد، پس از کجا می‌توانم میوه‌ای پیدا کنم؟ شاخه و برگ من شکستگی دارند، حالا آشیان و لزم نشین کجاست؟

هوش مصنوعی: هیچ شخصی را نیافتم که شایسته‌ی سرودن در سوگ این موضوع باشد؛ پس بیایید ببینیم ریشه‌ی این داستان از کجا آغاز می‌شود؟

هوش مصنوعی: بعضی از مردم در حال شکایت و ناله هستند و نمی‌دانند که چه وضعیتی دارند. صبر و تحمل برای شنیدن سخن و بیان احساسات کجاست؟

هوش مصنوعی: جهان در غم و اندوه او آزمایش شده و این مرگ باعث درد و رنج مردان و زنان گردیده است.

هوش مصنوعی: غم و اندوه در پیاله شراب به وجود آمد، پس از آن برای اینکه مجلس شاداب شود، پرده‌ی تیرگی را از چهره‌ی خود کنار زده و آن را روشن کردند.

هوش مصنوعی: شمعی که هر بار روشن بود، خاموش شده است، پروانه را به خاکستر بسپارید.

هوش مصنوعی: در خانه او نشانی از غم و اندوه وجود ندارد؛ این نشانه را از جلوی در خانه‌اش بردارید.

هوش مصنوعی: ریحان به زیبايي ياسمن، عشوه‌اي به خود گرفته و بر روی آن قد زیبا و جان‌پرور بیفکنيد.

هوش مصنوعی: بر اثر زیبایی و جذابیت موی او، زندگی و دنیای اطراف دچار به هم ریختگی و آشفتگی شده است. بیایید این وضعیت را نادیده بگیریم و در هیاهوی زندگی خودمان، شلوغی و جنجال ایجاد کنیم.

هوش مصنوعی: سری که مدت‌ها بر صدارت و افتخار نشسته بود، اکنون رفته است. بر خاک نثارش کنید و کلاه از سر بردارید.

هوش مصنوعی: چندین لباس آبی از دقت و ظلم زندگی به تن کرده است؛ اما وقتی به آفتاب می‌رسد، آن لباس‌ها را مانند نیلوفر از تن درآورده و کنار می‌گذارد.

هوش مصنوعی: بیایید بیدار شویم و به سوی تابوت برویم، تا با او وداع کنیم و صحبت‌هایی را پیش ببریم.

هوش مصنوعی: تو رفتی و همه چیز را مختل کردی، بلوا و آشفتگی برای مردم به وجود آوردی.

هوش مصنوعی: جان‌ها به اندوه گرفتار شده و دل‌ها در ناامیدی و بی‌قراری به سر می‌برند، در حالی که تو با موهای پیچ‌خورده‌ات آنها را به بازی گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: هیچ غباری بر دل غریبه‌ای نیست، چرا این اندوه را بر دل پدر گذاشتی؟

هوش مصنوعی: روز و شب تو به خاطر فعالیت و تلاش تو سپری می‌شود و در کنار این تلاش، زین و ادواتی که داری به نمایش گذاشته‌ای.

هوش مصنوعی: تو برای آرامگاه چه شمعی روشن کردی و چه سنگ قبری ساختی! با زیبایی چهره و موهایت مانند پرچم، بر آن تخت نشسته‌ای.

هوش مصنوعی: تو به خاطر همت و اراده‌ات به مقام و منزلت بلندی دست یافته‌ای و سر فرود نیاوردی. به هرکسی که خواستی، با ایمان و اعتقاد کامل درستی و صداقت را نشان دادی.

هوش مصنوعی: تو احترام و حرمت را حفظ کردی و برای برادرانت جایگاه خود را در اولویت قرار دادی.

هوش مصنوعی: اگر دل کسی مانند دل من در غم دوری تو می‌گرید، بی‌تردید خونین است. ولی هر دلی که تحت تأثیر این دوری قرار نگیرد، مانند سنگ و آهن سخت و بی‌عاطفه است.

هوش مصنوعی: ای پادشاه مصر، دور از سرزمین کنعان چه احوالی داری؟ ای یوسف، در دوری از برادرانت چگونه هستی؟

هوش مصنوعی: هر وقت زیبایی و درخواست خود را نشان می‌دهد، تو چه کار می‌کنی؟ در حالی که با زیبایی بازیگوش در زندان، حالت چگونه است؟

هوش مصنوعی: اسکندر به خاطر غمت در تاریکی نشسته است. زیر گل تو چشمه‌ای وجود دارد که چطور است؟

هوش مصنوعی: ای یادگار عزیز و بخش مهم وجود من، که از دیدگان و آغوشم دور شده‌ای، حالا چطور هستی؟

هوش مصنوعی: ما به خاطر دوری تو، گریه و رنج زیادی را تحمل کرده‌ایم. حالا تو در بهشت و در میان نعمت‌ها چگونه‌ای؟

هوش مصنوعی: سرود عزا و درد در دل شاعر طنین انداز شده و با این حال، او از خوشی های روزگار صحبت می کند. به راستی، بخت خوب چه حالتی دارد که در خواب هایش آشفتگی دیده می شود؟

هوش مصنوعی: در اینجا، همه کارها و مسئولیت‌های اداری به پایان رسیده است. اما در آن طرف، در مورد شغل و سوالات و وضعیت دیوانگی چه می‌توان گفت؟

هوش مصنوعی: در جایی که آرامش بیشتری وجود دارد، به مانند قطره‌ی بارانی در دریا، تفاوت ها و زیبایی هایی در انتظار هستند. تو چگونه هستی که در این گستره‌ی وسیع خود را بروز می‌دهی؟

هوش مصنوعی: به صدای دریا گوش کن که تا آسمان طنین‌انداز شده است، تا ببینیم تو در صف میدان چگونه خواهی بود.

هوش مصنوعی: زمانی که کار کردگان گذشته به پایان رسیده، کار تو نیز دیگر وجود ندارد. بنابراین، روز قیامت با شتاب و عجله به خاطر انتظار تو نزدیک‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: فردا بر سرت کلاهی به عنوان پادشاهی خواهد بود و پرونده‌ات در روز حساب و جزا باز خواهد شد.

هوش مصنوعی: فردا که روز رستاخیز فرا می‌رسد، از زمین حوریان و پریان به پا می‌خیزند و تو نیز در آن روز حاضر خواهی بود.

هوش مصنوعی: روزی خواهد رسید که همه امور به دست خداوند متوقف شود و در آن زمان، فرشتۀ وحی و خداوند در کنار تو خواهند بود و کمکت می‌کنند.

هوش مصنوعی: زمانی که از من سوال می‌شود، گوش و زبان من منکر هستند، اما دل من پر از پذیرش نکات ارزشمندی است که به جانم زندگی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: لباسی که آدم از آن ذلت و احترام حاصل کرد، اگر رحمت دو جهان باشد، باید بر تو نازل شود.

هوش مصنوعی: زمانی که روز حساب و قیامت فرا برسد، تمام اعمال تو مورد بررسی قرار خواهد گرفت. نتیجه کارهای تو به روشنی و به وضوح مشخص خواهد شد، مانند نوشتن خطی دقیق و مرتب.

هوش مصنوعی: عطر خوشی که از خاک قبر تو برمی‌خیزد، همچون بوی بهشت است و روحت در کنار تو بی‌نهایت دل‌چسب و خوشبوست.

هوش مصنوعی: اگر کسی در این دنیا ارزش تو را نشناسد، همچون تسبیحی است که در دلش گوهر نابی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: نخل‌های سبز و خوش‌برگ باغ ملک که متعلق به توست، به برکت دعای تو و از مدح و ستایش تو سرسبز و خرّم بمانند.

هوش مصنوعی: کار او به زیبایی و خوشبختی مرتبط بود، هرچند که برای تو مرگ بر او به معنای زندگی بود.