نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در باده شریعت از دین خطرست</p></div>
<div class="m2"><p>راهی که رسد به دوست راهی دگرست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>احرام و طواف کعبه دورم انداخت</p></div>
<div class="m2"><p>بگذار که راه دور نزدیکترست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰

در باده شریعت از دین خطرست
راهی که رسد به دوست راهی دگرست
احرام و طواف کعبه دورم انداخت
بگذار که راه دور نزدیکترست

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از خطرات و محدودیت‌های شریعت در دین صحبت می‌کند و می‌گوید که راه رسیدن به دوست (خدا) راهی متفاوت و فراتر از قوانین ظاهری است. او بر این باور است که اعمالی مانند احرام و طواف دور کعبه او را از هدف اصلی دور کرده و بهتر است که به راهی برود که هرچند دور به نظر می‌رسد، اما به حقیقت نزدیک‌تر است.

شمارهٔ ۸

شمارهٔ ۹

هوش مصنوعی: در پی نوشیدن شراب دین، خطرناک است؛ راهی که به معشوق می‌رسد، مسیری متفاوت و دیگر دارد.

در باده شریعت از دین خطرست

راهی که رسد به دوست راهی دگرست

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر آن است که انجام مناسک مذهبی مانند احرام و طواف در واقع من را به هدف اصلی نزدیک‌تر می‌کند، حتی اگر این مسیری که می‌پیمایم طولانی‌تر باشد. در واقع، تجربه معنوی و ارتباط با مکان مقدس، ارزش بیشتری دارد و ممکن است من را به مقصدم نزدیک‌تر کند.

احرام و طواف کعبه دورم انداخت

بگذار که راه دور نزدیکترست

شمارهٔ ۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده