نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شوخی که نگاه بر عذارش بندند</p></div>
<div class="m2"><p>شمعی است که بر شعله تارش بندند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا چند شکفته ماند آن دسته گل</p></div>
<div class="m2"><p>کز شاخ بچینند و به خارش بندند</p></div></div>

شمارهٔ ۶۷

شوخی که نگاه بر عذارش بندند
شمعی است که بر شعله تارش بندند
تا چند شکفته ماند آن دسته گل
کز شاخ بچینند و به خارش بندند

هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم محدودیت و محدود کردن زیبایی‌ها اشاره دارد. شاعر می‌گوید که شوخی و شادی مانند شمعی است که در حال خاموشی است و دل‌نوشته‌ای را که زیبا و گل‌گون است، به تدریج از آن می‌گیرند و به زخم‌ها و دردها می‌سپارند. در نهایت، به این نکته اشاره می‌کند که زیبایی‌ها و شادی‌ها تا چه اندازه می‌توانند باقی بمانند وقتی که در معرض محدودیت و آسیب قرار گیرند.

شمارهٔ ۶۵

شمارهٔ ۶۶

هوش مصنوعی: اگر کسی به زیبایی یک معشوق توجه کند، مانند این است که شمعی را بخواهند بر شعله‌ای خاموش نگه دارند. این نشان‌دهنده‌ی دشواری و ناممکن بودن چنین کاری است.

شوخی که نگاه بر عذارش بندند

شمعی است که بر شعله تارش بندند

هوش مصنوعی: چند وقت می‌خواهد این گل زیبا که از شاخه چیده شده، در vخودش دوام بیاورد و گلی شود که به یادگار آن را نگه دارند؟

تا چند شکفته ماند آن دسته گل

کز شاخ بچینند و به خارش بندند

شمارهٔ ۶۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده