نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سیلاب سرشگ آبرو می ریزد</p></div>
<div class="m2"><p>شوریدگیم ز گفتگو می ریزد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کو زهد؟ و کدام توبه؟ سودای کسی</p></div>
<div class="m2"><p>می بر سر من سبو سبو می ریزد</p></div></div>

شمارهٔ ۵۰

سیلاب سرشگ آبرو می ریزد
شوریدگیم ز گفتگو می ریزد
کو زهد و کدام توبه سودای کسی
می بر سر من سبو سبو می ریزد

هوش مصنوعی: این ابیات به حالتی از شور و احساسات اشاره دارد که در آن، فرد از گفت‌وگو و مکالمات به شدت تحت تاثیر قرار گرفته و احساساتش به شکل سیلابی خارج می‌شود. او به نقد زهد و توبه می‌پردازد و می‌گوید که زیبایی و لذتی که در زندگی می‌بیند، بر او همانند یک سبو آبی می‌ریزد که او را غرق در احساسات می‌کند.

شمارهٔ ۴۸

شمارهٔ ۴۹

هوش مصنوعی: اشک‌های من به خاطر آبرویم جاری می‌شود و دیوانگیم از صحبت‌ها و گفتگوها بیرون می‌آید.

سیلاب سرشگ آبرو می ریزد

شوریدگیم ز گفتگو می ریزد

هوش مصنوعی: کجا زهد و کجا توبه؟ کسی در دل من عشق را به شکلی بی‌پایان می‌ریزد.

کو زهد؟ و کدام توبه؟ سودای کسی

می بر سر من سبو سبو می ریزد

شمارهٔ ۴۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده