نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>حالی دارم که دیده نادیده شود</p></div>
<div class="m2"><p>طبعی که پسند ناپسندیده شود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن را که دل و دماغ شوریده شود</p></div>
<div class="m2"><p>بینایی دیده پرده دیده شود</p></div></div>

شمارهٔ ۴۷

حالی دارم که دیده نادیده شود
طبعی که پسند ناپسندیده شود
آن را که دل و دماغ شوریده شود
بینایی دیده پرده دیده شود

هوش مصنوعی: شاعری در این ابیات از حالتی صحبت می‌کند که احساسات و طبعش به گونه‌ای است که نمی‌تواند دیده شود و از پسندهایش دور است. او به وضعیت دل و دماغش اشاره می‌کند که دچار آشفتگی شده و در نهایت، بینایی‌اش تحت تأثیر پرده‌ای قرار دارد که نمی‌گذارد واقعیت‌ها را به درستی ببیند.

شمارهٔ ۴۵

شمارهٔ ۴۶

هوش مصنوعی: حالی دارم که هیچ کس نتواند آن را ببیند و حالی که من دارم، به گونه‌ای است که هیچ چیز نمی‌تواند آن را جلب کند یا مورد پسند من قرار گیرد.

حالی دارم که دیده نادیده شود

طبعی که پسند ناپسندیده شود

هوش مصنوعی: وقتی کسی دچار عشق و هیجان باشد، چشمش نمی‌تواند واقعیت‌ها را به خوبی ببیند و پرده‌ای بر دیدش می‌افتد.

آن را که دل و دماغ شوریده شود

بینایی دیده پرده دیده شود

شمارهٔ ۴۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده