نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا حرص درون نقش برونم آراست</p></div>
<div class="m2"><p>نور سخنم فتاد اندر کم و کاست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آرایش ظاهر رخ باطن پوشید</p></div>
<div class="m2"><p>بر آینه آب زر کنی نورزد است</p></div></div>

شمارهٔ ۲۱

تا حرص درون نقش برونم آراست
نور سخنم فتاد اندر کم و کاست
آرایش ظاهر رخ باطن پوشید
بر آینه آب زر کنی نورزد است

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر تضاد بین باطن و ظاهر است. شاعر می‌گوید که حرص و رنج درونش بر ظاهرش تأثیر گذاشته و نور سخنش در برخی موارد کم و کاست شده است. آرایش ظاهری که از باطن پنهان است، به مانند زینت روی آینه‌ای است که نور را منعکس نمی‌کند. به طور کلی، این اشعار به نحوه‌ی تأثیرات درونی بر ظواهر و نقص‌های موجود در آن اشاره دارند.

شمارهٔ ۱۹

شمارهٔ ۲۰

هوش مصنوعی: تا زمانی که درون من تحت تأثیر حرص و طمع قرار دارد، کلامم پر از نقص و عیب خواهد بود.

تا حرص درون نقش برونم آراست

نور سخنم فتاد اندر کم و کاست

هوش مصنوعی: زیبایی ظاهری معمولاً نمی‌تواند حقیقت درونی یک فرد را پنهان کند. اگرچه ممکن است ظاهر فرد به زیبایی براق باشد، اما این زیبایی نمی‌تواند در عمق وجود او تاثیری داشته باشد.

آرایش ظاهر رخ باطن پوشید

بر آینه آب زر کنی نورزد است

شمارهٔ ۲۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده