نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یک دم که ز دردسر پریشانی داشت</p></div>
<div class="m2"><p>صد عربده با درد پشیمانی داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بر بستر غم خدا گران نپسندد</p></div>
<div class="m2"><p>آن سر که به تاج دولت ارزانی داشت</p></div></div>

شمارهٔ ۲۰

یک دم که ز دردسر پریشانی داشت
صد عربده با درد پشیمانی داشت
بر بستر غم خدا گران نپسندد
آن سر که به تاج دولت ارزانی داشت

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از احساس درد و پشیمانی خود سخن می‌گوید. او می‌گوید که در مواجهه با مشکلات و غم‌ها، حتی اگر بر بستر غم باشد، نمی‌تواند قبول کند که سرنوشتی که با تاج و دولت همراه است، ارزش این درد و رنج را داشته باشد. به طور کلی، این ابیات به نارضایتی و ناپسند بودن اوضاع اشاره دارد.

شمارهٔ ۱۸

شمارهٔ ۱۹

هوش مصنوعی: در یک لحظه که گرفتار نگرانی و دردسر بود، به همراه آن احساس ناامیدی و پشیمانی هم داشت و این دو احساس به شدت او را آزار می‌دادند.

یک دم که ز دردسر پریشانی داشت

صد عربده با درد پشیمانی داشت

هوش مصنوعی: خدا نخواهد پسندید که سروری که به تاج و سلطنت رسیده، در بستر غم و اندوه باشد.

بر بستر غم خدا گران نپسندد

آن سر که به تاج دولت ارزانی داشت

شمارهٔ ۱۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده