نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بنمای رخ و شکفته رویم گردان</p></div>
<div class="m2"><p>بگشای لب و فرشته خویم گردان</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زان خط که چراگاه غزال نظرست</p></div>
<div class="m2"><p>بردار نقاب و مشگ بویم گردان</p></div></div>

شمارهٔ ۱۲۱

بنمای رخ و شکفته رویم گردان
بگشای لب و فرشته خویم گردان
زان خط که چراگاه غزال نظرست
بردار نقاب و مشگ بویم گردان

هوش مصنوعی: در این شعر شاعر از محبوبش می‌خواهد که چهره‌اش را نشان دهد و با لبخند خود حالتی فرشته‌گونه بگیرد. همچنین به زیبایی و جذابیت چهرهٔ او اشاره می‌کند و از او می‌خواهد که نقاب را بردارد تا بتواند بوی خوش او را استشمام کند.

شمارهٔ ۱۱۹

شمارهٔ ۱۲۰

هوش مصنوعی: برای نمایش چهره‌ات و ترانه‌ات، لب‌هایت را باز کن و تا می‌توانی درخشان و زیبا به نظر بیا.

بنمای رخ و شکفته رویم گردان

بگشای لب و فرشته خویم گردان

هوش مصنوعی: از آن خطی که چراگاه غزالان است، نقاب را بردار و بوی مشکی را دور کن.

زان خط که چراگاه غزال نظرست

بردار نقاب و مشگ بویم گردان

شمارهٔ ۱۲۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده