نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گه بر سر فرمان تو جان افشانم</p></div>
<div class="m2"><p>گه بر رقمش گنج روان افشانم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بر سر نهم و چو بحر و کان جوش زنم</p></div>
<div class="m2"><p>پس از ته دل گنج بر آن افشانم</p></div></div>

دیوان نظیری نیشابوری با تصحیح و تعلیقات محمدرضا طاهری - نظیری نیشابوری - تصویر ۱۶

شمارهٔ ۱۱۴

گه بر سر فرمان تو جان افشانم
گه بر رقمش گنج روان افشانم
بر سر نهم و چو بحر و کان جوش زنم
پس از ته دل گنج بر آن افشانم

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از عشق و تعلق خاطر خود به معشوق صحبت می‌کند. او می‌گوید گاهی جانش را فدای او می‌کند و گاهی به عشقش گنجینه‌ای از احساسات را نثار می‌کند. او همچون دریا و معادن که جوش و خروش دارند، در حال جوش و خروش است و از عمق دلش گنج عشق را به معشوق هدیه می‌دهد.

شمارهٔ ۱۱۲

شمارهٔ ۱۱۳

هوش مصنوعی: گاهی برای اجرای فرمان تو جانم را فدای تو می‌کنم و گاهی برای تو گنجینه‌ام را به راحتی می‌ریزم.

گه بر سر فرمان تو جان افشانم

گه بر رقمش گنج روان افشانم

هوش مصنوعی: من در اوج هیجان و شوق مانند دریا به جوش می‌آیم و از عمق قلبم گنجینه‌ای ارزشمند را نثار می‌کنم.

بر سر نهم و چو بحر و کان جوش زنم

پس از ته دل گنج بر آن افشانم

شمارهٔ ۱۱۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده