هوش مصنوعی: نمی‌توان درد و غم را از دل دور کرد، همچنان که نمی‌توان بار سنگین جهان را بدون زحمت بر دوش گذاشت.

هوش مصنوعی: من از آغاز وجودم رابطه‌ای با محبوب دارم که هیچ کس نمی‌تواند آن را با جان خود مقایسه کند.

هوش مصنوعی: محبت و ارادت انسان‌ها به یکدیگر، به گونه‌ای است که برخی از افراد به دلایل مختلف مانند تقدیر یا شانس، به عنوان محروم شناخته می‌شوند. همچنین، خطاها و گناهان آنها را نمی‌توان به آسمان و یا سرنوشت خود نسبت داد.

هوش مصنوعی: نانی که از دست معشوق به دست می‌آید، حتی اگر تلخ باشد، انسان نمی‌تواند آن را از دهانش بیرون بیاورد.

هوش مصنوعی: من سر خود را از آستان او آفریدم و جز در آستان او نمی‌توانم آن را قرار دهم.

هوش مصنوعی: به خاطر شدت و شدت احساسات و عشق، مغزم در هم ریخته است و نمی‌توانم سرم را بر روی پارچه نرم و لطیف بگذارم.

هوش مصنوعی: سمند در اوج جوانی و زیبایی است، به گونه‌ای که نمی‌توان بر گردن آن افسار زد.

هوش مصنوعی: ثبات و پایداری چیزی فراتر از دنیا و عوامل بیرونی است و نمی‌توان آن را به راحتی برپا کرد.

هوش مصنوعی: سرنوشت و تقدیر در این دنیا به گونه‌ای است که نمی‌توان در این مکان آرامش و امنیت واقعی پیدا کرد.

هوش مصنوعی: عزیز خانواده‌ام به دیاری دیگر رفت و اکنون نمی‌توانی قدمی به جایی نامعلوم و بی‌نهایت بگذاری.

هوش مصنوعی: می‌توانم به راحتی جانم را فدای چیزی کنم، اما نمی‌توانم جان زندگی را به جسمی که مرده است بدهم.

هوش مصنوعی: چنان غم فراق او دلم را شکسته که هیچ چیز دیگر نتوانم در دست بگیرم.

هوش مصنوعی: نمی‌توان به خوبی اشتباهات او را در آثارش ثبت کرد، چون قلم از بس که به آنها اشاره کرده، دیگر جایی برای نوشتن باقی نمی‌گذارد.