هوش مصنوعی: چند می‌توان بدون شادی و درد و درمان زندگی کرد، مانند کسی که زنده است اما مانند خون مرده زیر پوست، پنهان و بی‌احساس زندگی کند.

هوش مصنوعی: میل و اشتیاق به چیزی ناشناخته؟ عشق و این فاصله و جدایی؟ در حالی که تشنه دیدار هستم، در بیابان زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: خوبی و خوبی‌های انسان باید در حد و اندازه باشد و نمی‌توان به کسی که دشمن جان است اطمینان کرد، چرا که زندگی کردن با کسی که مضر است هرگز نمی‌تواند شیرین و خوشایند باشد.

هوش مصنوعی: چشمانم پر از اشک و زبانم شیرین است. این حالتی است سخت برای کسانی که دلشان حساس و نرم است تا بتوانند با زندگی کنار بیایند.

هوش مصنوعی: زندگی نوشیدنی‌دوستان فقیر را باید به گونه‌ای برگزار کنم که چراغ خلوت من از دید همسایه پنهان بماند.

هوش مصنوعی: تا سحر با موسیقی و گفتگو می‌گذرانیدم و تا شب در گشت و گذار بودم، اما مانند گلی، از زندگی آشفته دوری نکردم.

هوش مصنوعی: مشت خاشاک شعله‌ای ایجاد کرد و باد شمع جمع را خاموش کرد تا زندگی به پایان برسد.