هوش مصنوعی: نگران نباش که من شکار نمی‌شوم، زیرا هیچ زخم خطرناکی نمی‌زنم. من خودم شکارچی‌ام و مانند شیر، توانایی شکار کردن ندارم.

هوش مصنوعی: بیت به این معناست که بوی خوشی در فضا وجود دارد و حالتی از نشاط و زندگی را ایجاد می‌کند. اما در عین حال، زحمات و سختی‌های زندگی نیز وجود دارد که مانند شعلۀ سوزانی در دل و وجودم احساس می‌شود. احساس می‌کنم که ممکن است حال و هوای من مانند نسیم بهاری نباشد، بلکه تحت تأثیر غم‌ها و مشقات قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: من مانند شرابی که در پیاله ریخته شده، در خون خود غوطه‌ورم و از هیچ‌یک از این دوستان توقع کمک و قدردانی ندارم.

هوش مصنوعی: اگر از من کم‌ارزشی به شما برسد، برایم مهم نیست؛ زیرا در گوشه‌ای از عدم اعتبار قرار دارم و به مقام و اعتبار بیشتری نیازی ندارم.

هوش مصنوعی: حالم به قدری مشخص و روشن است که همه می‌توانند آن را ببینند، در نصیحت کردن به من، توجه کن که من به خاطر خودادعایی‌ام کمتر از یک فرد هوشیار نیستم.

هوش مصنوعی: من تجربه‌های ناامیدی را در هر فصل زندگی مشاهده کرده‌ام و به داستان‌های امید و آرزو توجهی ندارم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که زبانم می‌گوید، ناشی از نوشتار کاتب است و من فقط مانند یک قلم هستم که بدون اراده و اختیار چیزی را به زبان می‌آورم.

هوش مصنوعی: من امیدوارم که روزی دوستی‌ام را جبران کنم، اما در لحظه‌ای که وقت استیفاء آن رسیده، احساس خستگی و ناتوانی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از خوی شرم خود آگاه هستم و می‌دانم که برای دیگران به عنوان «نظیری» شناخته می‌شوم، اما با وجود اینکه از این وضع ممکن است سود ببرم، نمی‌توانم خود را بی‌شرم بدانم.