هوش مصنوعی: ای ساقی، من با سختی آمده‌ام تا یک کاسه شراب برایم بیاوری، وگرنه اگر شرابی نیست، در دل خم‌ها بگرد و پیدا کن.

هوش مصنوعی: از درک عمیق و معرفتم نسبت به باطن امور، نمی‌توانم به یک باره به دنیای مادی تبدیل شوم؛ اما می‌توانم با بهره‌گیری از تار و پود این شناخت، چیزی ارزشمند و پرمعنا بسازم.

هوش مصنوعی: از یک جامی که پر از نیکی‌هاست بنوش، زیرا در حالتی هستم که مانند شراب از تنگی ظرف خارج شدم و به آزادی رسیدم.

هوش مصنوعی: اگر دلیلی برای غم خوردن داشته باشم، این است که اگر پیمانه‌ام بشکند، من نگران نیستم؛ زیرا یک نگاه و اشاره از ساقی برایم کافیست.

هوش مصنوعی: تا زمانی که باغ و میکده وجود دارد، جایی برای پناه بردن از غم هست. می‌توانیم زیر گلها پنهان شویم یا در پی یک خم شراب باشیم.

هوش مصنوعی: چشمم از لطف و محبت پیر می‌فروش پُر شد و حال و هوای من هم با نسیم خوش بوی شراب بهتر شد.

هوش مصنوعی: احساس سرخوشی من از نوع دوستانم دور نیست. من نوشیدنی دیگری را از ظرفی فراتر از بدنهٔ آن می‌نوشم.

هوش مصنوعی: فلک می‌خواست پیمانی ببندد، و عشق و محبت مانند طعم شیرین میوه‌ها بر دل من طنین‌انداز شد. صدای شادابی و زندگی به من می‌گوید که خوشی‌های جهان مانند شراب در گلابی است که به من رسیده است.

هوش مصنوعی: در تلاش برای به دست آوردن نان، مانند مورچه‌ای سخت‌کوش، چه چیزی از تو باقی‌مانده است؟ آیا نمی‌خواهی مانند طاووس، زیبا و مغرور باشی؟ چرا مانند مگسی نشسته‌ای که فقط به سرگیجه و پیری فکر می‌کند؟