هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس عمیق عشق و وفاداری فردی است که به معشوق خود ابراز می‌کند. او می‌گوید که هیچ بهانه‌ای برای قضاوت در مورد او وجود ندارد، چرا که نیک‌خواهی او را می‌داند. حتی اگر در نظر دیگران تمام خوبی‌ها و خوشی‌ها را از دست بدهد، احساس امنیت و آرامش او در کنار معشوقش، برایش کافی است. در واقع، او اهمیت دنیای بیرونی را نادیده می‌گیرد و تنها به خاطر وجود معشوقش، احساس خوشبختی می‌کند.

هوش مصنوعی: چشمت را از من برنگردان، چون از ناراحتی و پریشانی‌ام، بیشتر از اینکه خودم را از نگاه تو پنهان کنم، از چشمان تو دوری می‌کنم.

هوش مصنوعی: من دائماً در اطراف محل تو پرسه می‌زنم و مانند نسیمی هستم که به درگاه تو نزدیک می‌شود، در هیچ جایی نمی‌نشینم و تنها غبار راه تو هستم.

هوش مصنوعی: من از زخم‌های بسیاری که به من وارد شده، خسته و ناتوان هستم و دیگر توان فرار از چنگال تو را ندارم.

هوش مصنوعی: تصویر زیبا و داستان‌های زیادی در ذهنم در هم آمیخته است که در تاریکی شب به خاطر موهای سیاه تو به خاطرشان می‌آرم.

هوش مصنوعی: کجاست جدایی که من بخواهم از آن انتقام بگیرم، در حالی که در پناه مژگان رنجور تو هستم؟

هوش مصنوعی: ای کسی که از کنار من عبور کردی، دیگر چه کسی را دیدی؟ که دوباره در جسته‌های سوزان غم من، شعله‌ور شدم.