هوش مصنوعی: هرگز از غم و اندوه خود رهایی نیافته‌ام و حتی اگر عسل هم داشته باشم، ارزش گریه و اندوهی که در دل دارم را نمی‌توانم برای کسی بیان کنم.

هوش مصنوعی: من از حال خود با باد و برق صحبت می‌کنم، زیرا مثل ابر در حال تغییر هستم و در دل زمین، بذرهایی برای آینده دارم.

هوش مصنوعی: کسی که در همسایگی من زندگی می‌کند، همیشه خوشحال است، اما من از صدای ناامیدکننده‌ام ناراحتی دارم.

هوش مصنوعی: نه به زیبایی من توجهی دارد و نه صدای من برایش جذابیتی دارد. حال من دچار مشکلاتی هستم و شخصی بدخواه در کمین من نشسته است.

هوش مصنوعی: به خاطر سادگی و زودباوری‌ام از من عذرخواهی کن، زیرا اشتباهاتی کرده‌ام و حالا به آنها با عشق نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: دلم می‌خواهد دوستی مثل سمندر داشته باشم؛ چرا که در درونم آتش غیرت و شجاعت وجود دارد.

هوش مصنوعی: عشق من از دیر تا معبد بت‌ها مرا به سمت خود می‌کشاند و من از چهره مردان دین‌دار شرمنده هستم.

هوش مصنوعی: هر کس که مقداری از شراب به دستش برسد، برای من جای افسوس دارد، زیرا من دل خود را برای میکده و خوشی‌اش ناراحت نگه داشته‌ام.

هوش مصنوعی: فکری به کار «نظیری» نمی‌برم، چون نشانه‌ی عشق و بندگی بر پیشانی‌ام وجود دارد.