هوش مصنوعی: از جمع شاعران جدا شدم و سبک قدیمی را به یادگار بردم. صدای ناهنجار بلبل غمگین را از سمت باغستان با خود بردم.

هوش مصنوعی: نه فقط زیبایی باغ از بین رفت، نه اینکه بساط سبزه خالی شد، بلکه خشکی و ویرانی از فضای دل‌انگیز سرو و یاسمن دور شد و من این وضعیت را مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: من دیگر در شهر به خاطر مستی و رسوایی نمی‌توانم جا بگیرم، به همین خاطر به بیابان رفتم و دستی به جیب پیراهنم بردم.

هوش مصنوعی: از بی‌وفایی دوستانم دیگر چیزی برای یادگاری نیست، چراکه محبت خود را از دل خود برداشته‌ام.

هوش مصنوعی: هر نوع ارتباط و آمیزشی که تجربه کردم، اثرات منفی و زهرگونه‌ای را به همراه داشت و از چشیدن خوشی‌های زندگی مانند عسل و شیر، طعم ناخوشی را دریافت کردم.

هوش مصنوعی: به خاطر تلخی‌هایی که از پیمان‌شکنی آن دوست در بزم تجربه کرده‌ام، هرگز در دل خود احساس شکست و ناامیدی نخواهم کرد. حتی اگر به هزاران روش خود را در چالش‌ها آزمایش کنم، نمی‌توانم به آن وضعیت بازگردم.

هوش مصنوعی: من نتوانستم از سفر و جست‌وجو آرامش بگیرم، به جای آن تنها غم دوری از وطن را به دست آوردم و تصمیم گرفتم به سوی وطن برگردم.

هوش مصنوعی: من در یک وضعیت مستی و بداخلاقی او را دیدم و این موقعیت را فرصتی برای خودم شمردم. با افتخاری در برابرش ایستادم و تیغ و کفن را با خودم بردم.