هوش مصنوعی: امشب بی‌وجود تو مانند پروانه‌ای هستم که به چراغ می‌روم و به خاطر حالتی که دارم، خود را سوزاندم و اکنون حس درد و سوزش در دلم دارم.

هوش مصنوعی: خواننده در شب گذشته شعری را به صورت کنایه‌ای اجرا کرد که باعث شد من از شدت گریه مست شوم و در این حال، اختیار خود را از دست بدهم.

هوش مصنوعی: من از تو دور هستم و در این دوری احساس تنهایی و غم می‌کنم. به قدری از یاد تو فاصله گرفته‌ام که افراد دیگر نمی‌توانند از روی خاطرات من به من دسترسی پیدا کنند.

هوش مصنوعی: اگر بویی از محبت و مهر گل نشنیدم، تقصیر گل نیست، بلکه خودم دچار مشکل هستم.

هوش مصنوعی: ای گلِ خوشبو و خوش‌طالع، چرا چهره‌ی خود را به زردی می‌زنی؟ هنوز فصلی از سرسبزی و شکوفایی باغم نگذشته است.

هوش مصنوعی: بگو که صبح با جیب پر به سراغم بیاید و تاریکی‌ها را با روشنی روز عوض کند. نقشی از روشنایی بر پر زاغم بیاورد.

هوش مصنوعی: به علم و ادب بپرداز و خود را مشغول کن، تا اینکه از شگفتی‌ها و زیبایی‌های آن لذت ببری و به آن علاقه‌مند شوی.