هوش مصنوعی: از اینکه دل ناآرام و بی‌تحمل من مرا به یار می‌کشاند و از غصه‌هایم خبر می‌دهد، خجالت‌زده‌ام.

هوش مصنوعی: در این جهان پر از درد و رنج، من حاکم هستم و در اوج خوشبختی و کامیابی، بر روی بام خانه‌ام نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: من خودم از خودم می‌چشم و از دل خودم به حالت شادی و مستی می‌رسم. هرگز از دهان کسی که لبی شیرین دارد، جام خودم را نمی‌گیرم.

هوش مصنوعی: نوازش عود شدت بیشتری دارد و صدای نی چندان گرم نیست. من در این سردرگمی مانده‌ام که کباب نپخته‌ام را روی کدام آتش بگذارم تا بپزد.

هوش مصنوعی: من در خرابه ای گنجی دارم و در تنهایی‌ام با یک پری همراه هستم. سایه ای از دیوانگی بر من افتاده و نمی‌خواهم رام و تسلیم خودم شوم.

هوش مصنوعی: نظیری در نهایت به خوشی و سعادت رسید، زیرا از رحمت و نعمت‌های ازلی بهره‌مند شد و در صبح زندگی خود نشانه‌های خوب و خوش‌شانسی را همراه داشت، در حالی که پاداش روزهای گذشته‌اش را دریافت کرد.