هوش مصنوعی: درد و غم من به قدری عمیق است که نقابم را برمی‌دارد و با هر اشکی که می‌ریزم، دل سوخته‌ام روشن‌تر می‌شود. درون من آتش عشق می‌سوزد و نمی‌گذارم که پنهان بماند.

هوش مصنوعی: من آن چه را که از دل به زبانم آوردی نوشتم، اگر به اشتباه خطی زده‌ام، قلم را از رویش بکش.

هوش مصنوعی: بیرون برو و بزم را تزیین کن، خوشحال بنشین، شعر بگو و گلویت را باز کن و جام را به دست بگیر.

هوش مصنوعی: ای ساقی، همچون مسیح که از آسمان پایین آمده، بزن به نیمه‌چشم و جام را از دست سکندر بگیر.

هوش مصنوعی: به من بگو که چطور میتوانم احساسات عمیق‌تری را تجربه کنم. اشک‌های ارزشمند و زیبایی را به من نشان بده و ببینم چگونه می‌توانم از آن‌ها استفاده کنم و زیبایی را در زندگی‌ام وارد کنم.

هوش مصنوعی: هیچ کس توانایی شمارش ستاره‌ها را ندارد؛ پس بیهوده گمان نکن که می‌توانی با شنیدن حرف‌های من به آن‌ها برسید. بیایید با دقت و انصاف مسائل را بسنجیم و به ارزش‌ها و گنجینه‌های واقعی توجه کنیم.

هوش مصنوعی: به صبر و استقامت من توجه کن و به این که سرنوشت من را تغییر بده. بر سرنوشت من دقت کن و خطوطی که بر ستاره‌ام کشیده شده را ببین.

هوش مصنوعی: زمانی که غم به انسان حمله می‌کند و مشکلات بر او نازل می‌شود، سرنوشت می‌گوید که این مشکلات برای «نظیری» نوشته شده‌اند و دل او را غنی‌تر می‌کند.