هوش مصنوعی: هرگاه که احساس کنم از خودم غافل شده‌ام، به یاد آن کسی می‌افتم که دیگر در دسترس نیست.

هوش مصنوعی: زیبایی قامت و جذابیت نرگس چشمم مرا به سمت باغی می‌کشاند که در آنجا نشانه‌ای از معشوق را می‌توانم بیابم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در مواقع خطر و سختی، دوستان واقعی خود را بیشتر پیدا می‌کنم و وفاداری آن‌ها را می‌سنجیم.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم از نگاه‌های دل‌انگیز و جذاب تو غافل باشم، در حالی که همیشه درد و زخم ناشی از آن‌ها را احساس می‌کنم؟

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم از فرمان او سرپیچی کنم، زیرا او را به خودم نزدیک‌تر از رگ گردن می‌بینم.

هوش مصنوعی: حسرت و بزرگی یاد او از دلم نرفته و امیدوارم روز خوشی بیاید که در صبح زود او را دوباره پیدا کنم.

هوش مصنوعی: در جوانی به دلایل خاصی کنار نشسته و مشغول تفکر و عبادت بودم، اما حالا در پیری به گشت و گذار در کوچه‌ها پرداختم. حالا چیزهایی را که در سکوت و تنهایی نتوانستم ببینم، در میان مردم و خیابان‌ها می‌بینم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که انتظارها و آرزوهای «نظیری» نسبت به زندگی کمتر شده و او احساس می‌کند که این تغییر در دیدگاه مردم به طور مختصر دیده می‌شود.