هوش مصنوعی: ای ساقی، یک جام خوشمزه‌ای از شراب بیاور، چون نمی‌دانم در آینده چه بر سرم خواهد آمد.

هوش مصنوعی: راهم به شکلی غیرمنتظره به سمت دنیایی جدید کشیده شده و ترس در حال تعقیب من است، در حالی که هدفم در جلو، مانند شکار، نمایان است.

هوش مصنوعی: من در وسط دریاچه‌ای از خون افتاده‌ام و کسی دیگری نزند از کنارم عبور کند.

هوش مصنوعی: با وجود تلاش‌های بسیار که برای رسیدن به مقصود می‌کنم، تنها یک عذر و بهانه به من می‌دهند و من باید مدت‌ها منتظر بمانم.

هوش مصنوعی: اگر فرض کنیم که باغبان قفسم را بشکند و من آزاد شوم، چه فایده‌ای دارد وقتی که گل در حجاب و پوشش باغش پنهان شده و هزاران خار در راه است؟

هوش مصنوعی: ای ساقی، دل من از غم و اندوه خسته و دلگیر شده است. برایم نوشیدنی بیاور که هیچ چیز نمی‌تواند مرا از حال ناآرامی که دارم رها کند.

هوش مصنوعی: از شنیدن سخنان موعظه کننده‌ها خسته شدم و هیچ وقت نتوانسته‌ام به حالتی بیدار و هوشیار در بیایم.

هوش مصنوعی: رود مغان و غم نوشیدنی، همیشه برای من همچون آهنگ شعرها بوده است و اندیشه و فعالیت من هیچ چیز جز این نبوده است.

هوش مصنوعی: دیگر چه پاداشی از عبادت می‌توانند بدهند، وقتی که جام شراب در دستم است و چهره‌ی محبوب پیش رویم؟

هوش مصنوعی: ما به مقدر امروزیم راضی هستیم، اگرچه ممکن است ساعتی بهتر از این داشته باشیم، پس بیایید تا آن را پیش بکشیم.

هوش مصنوعی: اگر مانند نبی در آستین معجزه‌ای دارید، بدون سوال درباره «نظیر» آن، قدم نگذارید.