هوش مصنوعی: هر جا که شادی و روزهای خوب بود، خوشبختی و روزگار خوب به این سرزمین آمد، چون بادی که در این دیار، خوش و دلپذیر است.

هوش مصنوعی: هر نوع زیبایی که در آسمان و زمین به وجود آمده بود، در این بهار به کمال رسیده و به لطف نسیم بهاری، به اوج خود رسیده است.

هوش مصنوعی: در این سرزمین، من به روش دلربایی مشغولم که بی‌دلیل خوشحالم و در حالی که نوشیدنی می‌نوشم، هم خوش و هم هوشیار هستم.

هوش مصنوعی: زمانی که بهار فرا می‌رسد، مانند فرشته‌ای نویدبخش وارد باغ می‌شود و با خود زیبایی و سرزندگی را به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: در اینجا شعری به زیبایی توصیف می‌شود که شخصی دستار خود را بر زمین می‌اندازد و موهایش در هم می‌ریزد. این وضعیت نشان‌دهنده حالتی از دوستی و صمیمیت است و زیبایی این شخص را به وضوح به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: شاد و خوشحال مطرب و شراب را می‌طلبد. حجاب را کنار می‌زند و به کار لذت‌بخش مشغول می‌شود.

هوش مصنوعی: هرگاه احساس کند که دیر شده و باید برود، من دلش را آرام می‌کنم، زیرا آرامش و سکون برای او خوشایند است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که روزها و هفته‌ها می‌گذرد، شمار آنها را فراموش کن؛ زیرا هیچ عدد و شماری نمی‌تواند خوشی‌های زندگی را اندازه‌گیری کند.

هوش مصنوعی: او در حال وداع است و من در حال ناراحتی، که از باده و بهار چیزی بیشتر از سه چهار روز نمانده و هر روز سه چهار بار خوشحال می‌شوم.

هوش مصنوعی: من جام را از شراب پر می‌کنم و می‌گویم بی‌تعارف بنوش. در فصل بهار، حالتی از خماری وجود ندارد و همه چیز خوشایند است.

هوش مصنوعی: هرچقدر که من بگویم عمر سریع می‌گذرد، او (صبا) باز هم می‌گوید که بیا و از گل‌های خوشبو لذت ببر.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که نیازی به التماس و زاری کردن به «نظیری» نیست، بهتر است که اختیار کار را به او بسپاریم و به او اجازه دهیم خودش تصمیم بگیرد.