هوش مصنوعی: غیرتم به من گوشزد کرد که از او دور بمانم، اما عشقم به آرامی گفت: هم برو و هم نرو.

هوش مصنوعی: حاشیه‌نشینی و ناز و کرشمه‌های زیبای آن فرد، باعث می‌شود که رازهای پنهان زندگی‌ام فاش شود.

هوش مصنوعی: دوست زیبا و دلبر از پشت پرده بیرون آمد و توجه تو را جلب کرد.

هوش مصنوعی: ناز و عشوه او از نگاهش به من دمی آرامش و روشنی خاطر بخشید و برایم دارویی شد تا از بی‌خود بودم و در زندگی روزمره به عقل و درک بهتری برسم.

هوش مصنوعی: عقل و درک و هوش آدمی به تاراج رفت و خدمتکار، خانه را پاک و مرتب کرد.

هوش مصنوعی: فقر و تنگدستی مرا در شرایط سختی قرار داده و از من جز ناامیدی و خفایی نمانده است. مانند خفاشی که در روشنایی آفتاب نمی‌تواند دوام بیاورد، من نیز در این وضعیت به شدت آسیب‌پذیر هستم.

هوش مصنوعی: زیبایی و عشق حقیقی از آگاهی و شناخت ناشی می‌شود و در این دنیا نمی‌توان جز با صداقت و پرهیز از فریب، به آن دست یافت. در برابر کسانی که نادرست می‌اندیشند و تنها ظاهر را می‌بینند، حقیقت همیشه می‌درخشد و بر آن سایه نمی‌افکند.

هوش مصنوعی: آه و حسرت بر دل من نشسته و اندوهی بزرگ دارم. به تو گفتم که بنشین و تو را از گفتن و خروش بیهوده بازداشتم.

هوش مصنوعی: شما با لبخند و شادی به ما نزدیک می‌شوید، همان‌طور که گل‌ها وقتی به بار می‌نشینند، زیبایی‌شان بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: به او گفتم: این تاخیر و فرصت برای چه چیزی است تا من بتوانم بر گل نقاشی کنم؟

هوش مصنوعی: او گفت: به هر چیزی که آرزو داری برو و تا زمانی که زنده‌ای به آن فکر کن.

هوش مصنوعی: هیچ راهی برای برگشتن به گذشته وجود ندارد. نمی‌دانم به کجا می‌روم، ای کاش می‌دانستم.