هوش مصنوعی: از لطف و بزرگواری تو، گناهان ما فراموش شد و ما شرمنده نماندیم. چه خوب است که تو خطاها را می‌پوشانی و می‌بخشی.

هوش مصنوعی: دل به دنبال راه تو می‌گردد و تمام وجودش را برای تو فدا می‌کند؛ جانش را به هدایای تو تقدیم می‌کند و بر دل و ایمانش تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: جز تو کسی را نمی‌خوانم، زیرا بخت من تنها به تو مربوط می‌شود و جز تو از کسی نمی‌پرسم، چرا که سرنوشت مرا تنها تو روشن می‌کنی.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که عشق تو نیرویی برای خردمندان شده است، زیرا وقتی می‌خواهم تو را توصیف کنم، تمام حواسمان در این کار گم می‌شود.

هوش مصنوعی: من از هر حرفی که می‌زنم پشیمان می‌شوم و این مردم هیچ چیز به من نمی‌گویند و به سکوت ادامه می‌دهند.

هوش مصنوعی: ما به تلاش و کوشش خود رنگ و شکل گرفتیم، اما از این رقابت ناپخته با دیگران خوابی هم نمی‌بینیم، زیرا آن‌ها اصلاً یکدیگر را درک نمی‌کنند و پیوندی با هم ندارند.

هوش مصنوعی: زمانی که دو جهان با هم در آشتی و دوستی قرار بگیرند، هیچ چیز مانند نشستن یک پادشاه قلندری و عارف نمدپوش نمی‌شود.

هوش مصنوعی: با سپری شدن دوران هنردوستی، نمی‌توان به پدر یتیم گفت که دیگر نگران نباش.

هوش مصنوعی: هرچند که زندگی در لذت و خوشی سپری می‌شود، اما فرصت جوانی را نمی‌توان نادیده گرفت و فراموش کرد.

هوش مصنوعی: امروز حالت خیلی بدتر از دیروز است، هنگام صبح که مست و خواب‌آلود بودم و به خاطر خوشی شب گذشته احساس سنگینی می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر به خود مشغول شوی و از حسرت و اندوه دور باشی، می‌توانی لذت‌هایی را بچشی که به دور از انتظار و باارزش هستند؛ مانند یوسفی که با قیمت پایین‌تری به فروش می‌رسد.