هوش مصنوعی: فصل طولانی سپری شد و هیچ‌کس نتوانست بخارCloudی را ببیند، و هیچ‌کس بر روی زمین تشنه نتوانست حتی یک قطره آب ببیند.

هوش مصنوعی: باران، اشک‌هایی است که ابر چشم‌ها می‌ریزد، و در این میان، برق و رعدی مانند نغمه‌ی یک ساز، هیچ‌کس را شگفت‌زده نکرده است.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ای که ما جانوران و پرندگان را در دام می‌اندازیم، هیچ‌کس نتوانسته است صیدی را که به کباب تبدیل کنیم، مشاهده کند.

هوش مصنوعی: بر روی زمین، جایی که وضعیت کم آبی وجود دارد، تنها چشمانی پر از اشک می‌توان دید و کسی حبابی پر آب را نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: آب رویی که از ستاره‌ای بازمانده بود، به سوی خود رفت و به‌گونه‌ای ناپدید شد که هیچ‌کس موج سراب آن را ندید.

هوش مصنوعی: یک بلا به قدری به سر مردم آمد که دل‌های غافل به شدت نگران شدند و هیچ‌کس قادر به خوابیدن نشد.

هوش مصنوعی: ما به شکل عاقلانه ای به زانو افتادیم و سرنوشت خود را به بخت و شانس واگذار کردیم، ولی هیچ کس نتوانسته است کتابی در مورد این سرنوشت بخواند یا درک کند.

هوش مصنوعی: آزادگان را به اندازه مهارت و توانایی‌شان آسیب می‌زنند، زیرا مانند تیر چرخی که درست حساب نشده، هیچ‌کس به درستی محاسبه نمی‌کند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که کسی در عشق خود به حدی غرق شده که هیچ‌کس دست معشوقش را در یک موقعیت خاص نمی‌بیند. این شخص به تصویر و نقابی که برای خود ساخته است، اشاره دارد و به حس تنهایی و عدم شناختی که نسبت به عشقش دارد، پرداخته است.