هوش مصنوعی: عشق من مرا به سمت بیابان حقیقت می‌برد و من به خاطر هوس مست و سرمست بودم. به نیت شکار کردن می‌رفتم و اسب خود را می‌راندم.

هوش مصنوعی: وقتی به دستورات و راهنمایی‌های پیر راهنما عمل کردم، احساس شوق دوستی در وجودم به تدریج تبدیل به عشق و تمایل عمیق شد.

هوش مصنوعی: در هنگام دعوا و مقابله با دشمن، تو باید با خشم و قدرت عمل کنی. اما وقتی که به بن‌بست می‌خوری و ناتوان می‌شوی، کسی می‌آید که فریاد تو را می‌شنود و به یاری‌ات می‌شتابد.

هوش مصنوعی: چشم زیبا و فریبنده نرگس در حال تماشاست و تیغ سوسن در دست آماده است. من از چمن فرار می‌کنم، مثل دزدی که از دست ماموران گریخته است.

هوش مصنوعی: ما این ظرف را با خود به این سرزمین آوردیم و در آن عسل قرار داده بودیم، اما خودمان همچون مورانی بی‌پناهن و بی‌نیازی و بی‌بال و پر، در تلاش و جستجو بودیم.

هوش مصنوعی: جوانی و زیبایی به سرعت از بین می‌روند و تنها تن خسته و مشکلات باقی می‌مانند. حالتی شبیه به بهار که می‌آید و می‌رود، در حالی که تلخی‌ها و رنج‌ها همچنان باقی می‌مانند.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ای که وقت و فرصتی در دسترسی است، در راه انجام کارها و حساب و کتاب زندگی تلاش کن. اگر می‌خواهی نفس‌های خود را بشماری و به زندگی‌ات نظم بدهی، باید از این زمان به خوبی استفاده کنی.

هوش مصنوعی: عشق به سراغ هر کسی که رفت، او را از خانه بیرون کرد. تنها شخصی که توانست جلوی او بایستد، خود «نظیری» بود و دیگر هیچ کس نتوانست.