هوش مصنوعی: با طلوع ستاره پروین که همچون پارچه‌ای نرم و لطیف است، از جایت برخیز و غبار که بر اثر رفت‌وآمدها بر این مکان نشسته، را بزدای. بیا تا به سراغ می‌خانه برویم و لحظاتی خوش را تجربه کنیم.

هوش مصنوعی: اگر موسیقی‌دان نغمه‌ای زیبا بخواند و ابروانش همچون درختی سر به فلک بکشد، و اگر جام شراب از دست ساقی نچکد، پس باید از خواب برخیزم و هوشیار شوم.

هوش مصنوعی: درست است که سحرگاه دیدن دوستان خوشایند است. بیایید با نشاط و شادابی از زیبایی‌های طبیعی مانند گل‌ها و نوشیدنی‌ها لذت ببریم و از همدیگر دلشاد شویم.

هوش مصنوعی: وقتی شاخسار گل در شادی و سرمستی است، با کاسه‌ای در دست بگیر و از رشک و حسادت کار تو بگو، رنگش را از ارغوان بگیر و بر افراز.

هوش مصنوعی: چرا دیر می‌کنی؟ بگذار زندگی و زیبایی را احساس کنیم، عطر گل‌ها را در آغوش بکش و دست‌های خود را به سمت آسمان برافراز.

هوش مصنوعی: به مانند خال که در خم زلف معشوق قرار دارد، تو نیز در آنجا جا گیر شو. همچنین، مانند زلف که از آغوش محبوب جدا می‌شود، تو هم باید از دلدار فاصله بگیری.

هوش مصنوعی: به دل و قلب دیگران نفوذ کن و کارهایشان را در نظر بگیر، اما از ظاهر و ظاهر زندگی فاصله بگیر و به خوبی بین افراد جمع حاضر شو و خودت را از میان آن‌ها جدا کن.

هوش مصنوعی: وقتی حال خوشی را از زیبایی‌های دنیا تجربه کنی و شادی درونت بیدار شود، از تمامی مسائل و سختی‌های زندگی پا به جلو بگذار و به سمت آینده حرکت کن.

هوش مصنوعی: به خودت سخت نگیر و در محافل زیبا و شاداب افسون نشو. در کنار دیگران آرام بنشین و وقتی وقتش رسید، از آن جمع بلند شو.