هوش مصنوعی: سربازان، نشانه‌های خود را نشان بده و بر سر فرماندهان خود قد علم کن. لباس‌هایی که به تن دارند را تنگ‌تر و مچاله‌تر کن؛ چهره‌ات را به همه نشان بده تا عقل‌مندان و دیوانه‌ها را یکسان ببینند.

هوش مصنوعی: فرقی نمی‌کند که انسان چگونه باشد، چه در مقام شاه باشد و چه در مقام درویش، همه در عمق وجودشان آرزو دارند که بتوانند از آنچه دارند بهره‌برداری کنند. اما اگر خود را در قید و بند فقر نگه‌داری، هیچ‌گاه نخواهی توانست با زرق و برق و زیبایی زندگی کنار بیایی.

هوش مصنوعی: خداوند می‌خواهد که دل سخت تو مانند دل خلیل (ابراهیم) نرم شود و به او الهام کند که کعبه را از سنگ بسازد.

هوش مصنوعی: ما به طور کامل به تو عشق ورزیدیم و دل‌مان را به تو سپردیم. حسن را بر تخت نشاندار و با حرکات عاشقانه‌اش، فرماندهی کن.

هوش مصنوعی: با تو درشتی و بی‌ادبی را نمی‌توان گفت، اما با دل خود به طور پنهانی این را به آیینه‌ای که بدون زنگ باشد، یادآوری کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: نگاه کن به موج‌های غم و اندوه، و در کشتی آزادی و رهایی جا بگیر. دورانی را ببین که در آن قهر و خشم حاکم است و سلاح‌های جنگ در دست مردم نمایان است.

هوش مصنوعی: اگر یار به زیبایی و هنر رفتار کند، و شانس و سرنوشت به ما رحم کند، فهرستی از نام نیک و بد برای ما خواهد ساخت.

هوش مصنوعی: صوفی و نوازنده به خاطر صدای تو دچار اختلاف نظر شده‌اند. یا به کسی که دچار سردرد است، چیزی نده یا به ناله و زاری آهنگی ببخش.

هوش مصنوعی: ما با ناخن خود، رشته‌های جسم را از هم جدا کرده‌ایم، چه تارهای سبحه‌ای که می‌چرخانیم، چه زلف‌هایی که مانند ساز چنگ هستند.

هوش مصنوعی: آسودگی و راحتی حقیقتاً لذتی ندارد که مانند خنده‌ای دلنشین و چشمی پر از فریبنده باشد.