هوش مصنوعی: این دنیا مانند چرخ‌وفلک پرویز نیست که انسان را به سادگی و راحتی در بر بگیرد. نه می‌توان به آن اعتماد کرد و نه در آن جایی برای فرار وجود دارد.

هوش مصنوعی: شفقی که در آسمان دیده می‌شود، به‌گونه‌ای است که گویی خون مردم دانا در آن جریان دارد و افق به مثابه ظرفی پر از این خون به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: هر سو که می‌روم، از ترس مرا به وحشت می‌افکند، خشم مریخ به سمت بلارک تیز آمده است.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم تا کجا باید پیش بروم و از بدشانسی نمی‌توانم خود را از این وضعیت دور نگه‌دارم.

هوش مصنوعی: در خانه‌های کثیف و بی‌نظم هند، یاد و خاطره‌ی عشق و جاذبه‌های مکه و تبریز در دل سوخت.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که ایمان و اعتقاد واقعی انسانی نباید تحت تاثیر مشکلات و چالش‌های سخت و تاریک زندگی قرار بگیرد. به عبارتی، ایمان باید مانند یک پناهگاه محکم باشد که انسان را در برابر دشواری‌ها و ناپسندها محافظت کند.

هوش مصنوعی: شهر مداین را بشناس و زیبایی‌هایش را ببین؛ مانند نازکی و لطافت شیرین و لذت و خوشی پرویز.

هوش مصنوعی: ظاهر از بیستون هنوز صدای عشق و شجاعت فرهاد را می‌دهد و شیهه اسب افسانه‌ای شبدیز را به گوش می‌رساند.

هوش مصنوعی: از نشستن در یک جا خسته و افسرده‌ام، کجا می‌توانم بروم که صدای طبل شب و ناله‌های شبانه مرا آزار ندهد؟

هوش مصنوعی: در میدان رقابت، برتری و پیروزی را از من گرفته‌اند، اما من با وجود سالخوردگی، همچنان با عزم و اراده، تلاش می‌کنم و بر اسبم تأکید می‌کنم.

هوش مصنوعی: کارهایی که در دست ماست هیچ وابستگی به نظیری ندارد و به سرنوشت هم ارتباطی ندارد؛ اینکه بخواهیم با آن مقابله کنیم، ممکن نیست.