هوش مصنوعی: سرنوشت ما ضعیف است و عشق تو به ما شادابی می‌بخشد. همه ما به جمع‌آوری و برداشت ثمرات عشق تو مشغولیم، حتی اگر این عشق گاهی درد و رنج هم به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: عشق تو مانند پارچه‌ای است که لباس‌های مختلفی می‌سازد و عقل ما را به نوعی در دستان بی‌خود و ناچیزی قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: ما در تلاشیم تا زیبایی‌های زندگی را با ظرافت و هنری خاص بیافرینیم، اما هنوز از عمق شناخت و درک واقعی، بویی نبرده‌ایم.

هوش مصنوعی: من هرگز تو را نخواهم دید. این پاسخ به کسی است که هوس‌های زودگذر و بی‌پایه‌ای دارد. باوجود عبادت و تلاش در فصل گرما، نتیجه‌ای نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: صوفی زمانی به خود زحمت می‌دهد که ابروهای او در هم رفته باشد، اما هیچ عاشق حسودی را ندیده‌ است.

هوش مصنوعی: خوشبختی همیشه نصیب انسان نمی‌شود، اما غم و اندوه حتماً در برهه‌ای از زمان به سراغ او می‌آیند. شب و روز همچنان در حال گذر هستند و هر چیزی در زندگی، از جمله شادی و غم، موقتی است.

هوش مصنوعی: کسی که در آرامش و آسودگی زندگی می‌کند، به عاقبت کارهایش توجهی ندارد و فقط به جمع‌آوری رفاه می‌پردازد.

هوش مصنوعی: عشق و محبت تو چنان تأثیری بر زندگی ما دارد که شب‌های ما به روشنی روزها تبدیل می‌شود و روزهای ما هم مانند نوروز، جشن و شادمانی است.

هوش مصنوعی: در غم تو، دردها و زخم‌های فراوانی در دل ماست و تمام زیبایی‌های زندگی ما تحت تأثیر این غم قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: نحوی و منطقی و فقیه و حکیم، همه باید از عشق ما درس فلاح و موفقیت بیاموزند.

هوش مصنوعی: تو در حقیقت چیزهایی را می‌بینی که به وضوح نشان‌دهنده حقایق هستند، اما این حقایق از طریق نمادها و نشانه‌ها بیان می‌شوند.