هوش مصنوعی: ای نسیم، از عطار نشانی به من بده و بوی گلستان نشابور را به من برسان.

هوش مصنوعی: خطی که از ترخان جاوید نوشته شده، به دنیا نمی‌دهند؛ پس از دنیا بگذر و منشور امانتی را به من برسان.

هوش مصنوعی: وقت کمی دارم و نمی‌توانم به دکتری که سرنوشت سختی برایم رقم زده، اعتراض کنم. اگر مهلتی به من بدهی، توان و طاقت بیشتری پیدا می‌کنم.

هوش مصنوعی: چند بار باید از ظلم و ستم رنج ببینم؟ می‌خواهم تیری از دل خویش را به کمان بزنم و آن را به سوی خود بیاورم.

هوش مصنوعی: هر نشانه‌ای که از عشق به من بدهی، اگرچه ممکن است سودمند باشد، اما اگر چیزی از خود نداشته باشی، به من آسیب نرسان.

هوش مصنوعی: نخلی که شادابی دارد و منتظر آتش است، به من بخوان و بگو که چه بگویم تا آسمان، آبی و پر باران شود.

هوش مصنوعی: اگر دل من به هیجان بیفتد و مانند آتش شعله‌ور شود، از محبوبم می‌خواهم که با گفتارم، جان تازه‌ای به من عطا کند تا بتوانم نَفَسی بکشند.

هوش مصنوعی: افراد قدرتمند و صاحب قدرت، به حرف‌های بی‌اهمیت و بی‌ارزش اهمیت می‌دهند. من از تو می‌خواهم که به من چیزی واقعی و ارزشمند بدهی، نه به افکار و سخنان بی‌پایه و اساس.

هوش مصنوعی: دل من از هنر و زیبایی کلمات خسته شده است، پس به من کلامی ساده و بی‌آلایش ببخش.