هوش مصنوعی: هر بار که به موهای تو نگاه می‌کنم، یک شادی و روشنی در دلم موج می‌زند و به روشنی و زیبایی هر جزئی از زندگی‌ام امیدوار می‌شوم.

هوش مصنوعی: حضور و نمود بت، به خاطر پراکندگی‌ام، مرا به حقیقت راهنمایی می‌کند و دلیل‌اش ریشه در عشق و معرفت عمیق است.

هوش مصنوعی: من مانند سایه‌ای در انتظار خورشید هستم و در هر جا که بنگری، نشانه‌ای از درد و رنج وجود دارد که به من ارتباط دارد.

هوش مصنوعی: به هر جایی و باغی نمی‌روم، چون در این دنیا (دنیای مادی) برای من مکانی وجود دارد.

هوش مصنوعی: به دوستی که به خاطر شادی و لذت عشق، دیگر متوجه نیستم که چه کسی دشمن من است.

هوش مصنوعی: من صدها ناله از رودها و نهرها می‌شنوم، چون سیل اشک من، همچون دامنی در کوهستان است که به من تعلق دارد.

هوش مصنوعی: از خوشه‌های اشک‌های من که پر از محبت است، آغوشی برای تو وجود دارد. اما برای من، حاصل و غنایتی نیست که به اندازه یک خرمن باشد.

هوش مصنوعی: اگر در جنگ و جدال به شدت مجروح شده‌ام، جای تعجبی نیست؛ زیرا همیشه جنگ و نبرد برای من عادی و معمولی است.

هوش مصنوعی: افسوس که اسبم از حرکت بازماند و روز بدون شب در این سفر به پایان رسید، زیرا در هر قدمی دزدی در انتظار من است.

هوش مصنوعی: کدام نوشیدنی وجود دارد که بعد از نشئگی ما را مدهوش نکند؟ مانند شیشه‌ای که در انتهای هر خنده، فریادی از درونم وجود دارد.

هوش مصنوعی: بیا و من را از درد و رنجی که از دوری تو می‌کشم نجات بده، چون بدون تو نفس کشیدن برایم مثل مرگ است.

هوش مصنوعی: وجود «نظیری» در اثر دقت و توجه من ذوب شد، زیرا که دیدگاه من محدودتر از دریچه‌ی سوزنی است.