هوش مصنوعی: حبیب ما با نگاه‌های دلربایش، دلایل قاطعی علیه غم‌ها ارائه می‌دهد و ما را به پیوندی مستحکم با او دعوت می‌کند. سخنران ما نیز این موضوع را با قوت مطرح می‌کند.

هوش مصنوعی: یک صدای شاد و گرم برای ما کافی است و نیازی به تنبیه و تازیانه نیست تا ما را وادار به تلاش کند.

هوش مصنوعی: روزی که عشق خودش را به ما نشان داد، از همان آغاز سرنوشت ما به دیگران پیوند خورده بود.

هوش مصنوعی: ما به تو و نیاز خود در یک خلوت اعتماد داریم و هیچ کدام از دارایی‌های دنیوی و معنوی مان برای رقیبانمان مهم نیست.

هوش مصنوعی: بوی خوش گل، دردی که دل شیدا دارد را درمان نمی‌کند و هیچ طبیبی نمی‌تواند دل‌باخته را آرام کند.

هوش مصنوعی: عاشق به خاطر عشق به دوست، با سختی و وظیفه به اینجا آمده است و در این حالت نمی‌تواند آرامش و راحتی را پیدا کند، زیرا غریب و دور از خانه است.

هوش مصنوعی: بهتر است که داستان ما را نشنوی، زیرا این داستان آن‌قدر غم‌انگیز و وحشتناک است که ممکن است قلبت از درد به آتش بیفتد.

هوش مصنوعی: اگر تو به دلیل سرماخوردگی از گل خشمگینی، باید بدانی که در کاروان همه چیز به خوبی و خوشی است.

هوش مصنوعی: ما در دنیای مادی و سختی‌های آن ایستاده‌ایم و عشق را به عنوان وزنه‌ای بر دوش خود حمل می‌کنیم که ما را از آسمان به زمین متصل کرده است.