هوش مصنوعی: در فصل بهار، سنبل‌ها (گل‌های خوشبو) از گیسوان او روییده و به دامانش افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: حسن آنقدر زیبایی و ناز را در هم شکسته که سرو و گل نیز از زیبایی او سرخورده و پریشان شده‌اند، گویی طوفانی در دل او زبانه می‌کشد.

هوش مصنوعی: بستر او از زیبایی‌اش درهم ریخته و خواب نرگس فریبنده‌اش سرشار از شور و هیجان است.

هوش مصنوعی: زیبایی و دلربایی خود را به نمایش گذاشته، اما نگهبانش از این جلوه‌گری احساس شرم و حیا می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر عشق و محبت ما بر خواسته‌های دل دوست فائق باشد، او هیچگاه نمی‌توانست آرزوی پنهان خود را به روشنی بیان کند.

هوش مصنوعی: اگر صدای خوش و شیرین پرنده‌ای را در باغ بشنوی، ممکن است لبخند تو که در ابتدا شیرین بود، به تلخی تبدیل شود.

هوش مصنوعی: دوستی ما از زمانی شروع شد که در گل و گیاه ریشه داشت، پیش از آنکه باران بر همه چیز بریزد.

هوش مصنوعی: غیر از تهدیدات دشمن، چیز دیگری برای ما به ارمغان نمی‌آورد در حالی که گل‌های باغ او شکوفا شده است.

هوش مصنوعی: او ای کاش که حال دل من را درک می‌کرد، چرا که به خاطر نداشتن آرامش کافی، حال و روزم به هم ریخته شده است.

هوش مصنوعی: صدا و نوا نَفَس دیگری دارد و شور و حال خاصی به خود گرفته است، بوی کباب جگر را پخش می‌کند و بانگ او همانند فریادی است که به دل می‌نشیند.

هوش مصنوعی: من شکر و طعم شیرین را از لب و دهان بشیر می‌چشم و می‌خواهم که چگونه می‌توانم از سرچشمه‌ی حیات او طلب کنم.

هوش مصنوعی: عید تو سرشار از شادی و هیجان است و ما برای او فدای تو هستیم. کعبه‌ات پر از مجسمه است و (به نوعی) ما به او که نگهبان در این کعبه است، وابسته‌ایم.

هوش مصنوعی: در درخت یادهایم، روحی همچون یک بلبل آواز می‌خواند و دل من با یاد تو همچون باغی زیباست که کشاورزی آن را مراقبت می‌کند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم صحبت کنم و بگویم که در این زمان، آواز داود چه شکلی دارد و سلیمان این دوران چه کسی است؟

هوش مصنوعی: او کسی است که پذیرای مهمانان است؛ شاه در سفره پیروزی، همه سلاطین از نعمت سفره‌اش بهره‌مند می‌شوند.