هوش مصنوعی: مثل شمعی که در صبح می‌سوزد، جانم را با عطر نسیم فدای آن می‌کنم. در صبح وقتی که بیدار می‌شوم، با لبخند شیرین می‌شوم مطیع و تسلیم.

هوش مصنوعی: به خاطر زندگی دشوار و سختی‌هایی که دارم، احساس ناراحتی و دل‌تنگی می‌کنم. حتی اگر بخواهم بخندم، این خنده به خاطر ضعف و ناتوانی‌ام است و ممکن است مرا به دو نیم کند.

هوش مصنوعی: جهان به مانند چهره یک هنرمند زیباست، اما من که در این دنیا به نظر ناپسند و بی‌ارزش آمده‌ام، مثل یک کتاب معیوب و ناقص به نظر می‌رسم.

هوش مصنوعی: دل من در گنج عشق غرق شده است، از سر تا پا در میان لطافت و نعمت غوطه‌ورم.

هوش مصنوعی: با نور خورشید بیرون بیا و شوق را مشاهده کن، زیرا ذره‌ای از گرما در این مسیر از ابراهیم بیشتر است.

هوش مصنوعی: چنان مشتاق و شاداب به سمت آفتاب خود می‌روم که حتی ذره‌ای از وجودم را به دیگر ذره‌ها تقدیم می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر بدن ضعیف و بیمارم را از جایش به حرکت درآورند، به خاک می‌افتم و از هم می‌پاشم.

هوش مصنوعی: اگر به بهشت برسم و در آنجا به نعمت‌های پروردگار دست یابم، آن‌گاه آب زلال و گوارا به سوی آب عظیم و پرتلاطمی خواهد رفت.

هوش مصنوعی: من در زندگی با مشکلات و چالش‌های زیاد روبه‌رو هستم و از ترس جانم، با احتیاط و آرامش راه می‌روم، مانند کلیم که از خطرات فرار می‌کند.

هوش مصنوعی: به دلیل ترس و وحشت، قدم به جایی می‌گذارم که هیچ راهی نباشد و به یاد خداوند از آسیب دیوی پلید دوری می‌کنم.

هوش مصنوعی: از داروی نگاه شاه، بهبودی یافته‌ام و حالا درد دل خود را به نزد پزشک آورده‌ام.

هوش مصنوعی: از شدت ناتوانی‌ام، تنها چیزی که مرا خوشحال می‌کند این است که دیرتر از حالت تسلیم به خودم بیایم.

هوش مصنوعی: به خاطر کاهش مداوم و بی‌وقفه، هیچ‌کس به احوال بدنی و ضعیف من توجهی نمی‌کند، مانند رد پا که روی گلیم باقی می‌ماند و کسی به آن اهمیت نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: به خاطر نازک‌خویی و نازک‌نفسی‌ام، اولین کسی که بر زمین می‌افتد، با ظرافت چنگال‌هایش بر پشت دوستش ضربه می‌زند.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویر می‌کشد که وقتی من روی فرش جبهه نشسته‌ام و سایه‌ای از آستانه معشوق در خاطرم نقش بسته، احساس می‌کنم که مانند یک غریبه از در یک خانه دائمی خارج می‌شوم. به این معنا که عشق و محبت، حس تعلق خاصی را در من به وجود می‌آورد و جدایی از آن، حس غربت و بی‌پناهی را برایم به همراه دارد.

هوش مصنوعی: چنانچه کعبه مقام والایی دارد، من نیز مانند مکانی پایین‌تر در اطراف آن هستم. کسانی که به او نزدیک‌اند، همانند بخش‌های مختلف این مکان مقدس هستند.

هوش مصنوعی: جهان چهار سوی خود را به سوی او می‌چرخد، مانند اینکه همه چیز به سمت کعبه، خانه‌ خدا گرایش دارد.

هوش مصنوعی: یکی با صداقت و خلوص در پاسخ به دعوت خدا به سوی او رفته، و دیگری با بخشش و generosity به سوی تسلیم و surrender در آمده است.

هوش مصنوعی: در صبح دیدار او، یاران به صدای بلند «الله اکبر» می‌گویند، همچون زمانی که تجلیل و حرمت چیزی را اعلام می‌کنند.

هوش مصنوعی: کلاهی که بر سر دارد، نشان‌دهنده جلال و عظمت اوست و به‌خاطر بلندی‌اش، آسمان را زیر سایه خود گرفته است، به‌گونه‌ای که مانند دایره‌ای کوچک به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: من با این امید که محبت و لطفش مرا از زمین و ذلت بلند کند، به پیش پای انسان بزرگی به زانو درآمده‌ام.

هوش مصنوعی: این امیدی که در دلم وجود دارد، وقتی رو به قبله می‌ایستم، مانند کعبه‌ای می‌شود که به من احترام می‌گذارد.

هوش مصنوعی: بعد از ما و تو، این شعله‌ای که در دور دست است، در زمانی که به نزدیکی و نزدیکی روحانی برسیم، از آستین کلیم (موسی) برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: اگر تو در این دنیا کسی باشی که به دیگران کمک نمی‌کنی و فقط به خودت می‌رسی، در این صورت نوبت تو هیچ وقت نخواهد رسید و همه خواهند گفت که رفتار تو ناپسند و زشت است.

هوش مصنوعی: من و وفا در مقابل تو بسیار حقیرتر از دیگران هستیم. بنابراین در مورد بندگان قدیمی خود به سادگی و بی‌توجهی رفتار نکن.

هوش مصنوعی: وارد مجلس میخوارگان شو و مهربانی را مشاهده کن، زیرا در این مکان پادشاه خود را بر سر درویش می‌آراید و تاج می‌گذارد.

هوش مصنوعی: بنگر که تقدیر من چقدر گسترده است که به درگاه پادشاه سجده می‌کنم و این سجده‌گاه بر تمام اقلیم‌ها و سرزمین‌ها گسترده شده است.

هوش مصنوعی: این شعر به مدح شاه اکبر غازی اشاره دارد که او را به عنوان فرمانروایی توانا و با قدرت معرفی می‌کند. لطف و رحمتی که او به مردم می‌کند، می‌تواند دروازه‌ای به بهشت یا به زندگی بهتر باشد، درحالی‌که درعین‌حال، عتاب و توبیخ او نیز به نوعی می‌تواند سرچشمه‌ای از عذاب و سختی‌ها باشد. در واقع، او نماد قدرت و تأثیری است که در زندگی انسان‌ها دارد.

هوش مصنوعی: با وزیدن نسیم خوشایند بهاری، غنچه‌ها در دل خود شکفته و باز می‌شوند و این بوی خوش نشان از رونق و شکوفایی او دارد.

هوش مصنوعی: به خاطر قدرت و توانایی او، دلی مهربان و صبور دارد و به دلیل سلامتی و درست بودنش، بدنی خسته و رنجور ندارد.

هوش مصنوعی: بخشش دریا ناشی از سخاوت اوست و آرامش و تحمل دنیا نتیجه‌ی حلم و بردباری اوست.

هوش مصنوعی: با بخشش نعمت و مهربانی به افراد بی‌نوا، کرامت خداوند در کنار فقر و قناعت، بهشتی از نعمت‌ها را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: من برای نیازهایم به رکن کعبه، پناه می‌برم و به دل خواهش‌هایی که دارم، در کنار آنجا دعا می‌کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق دیدار تو، شخص نصرت در زیر هر مویی، هزار چشمی دارد مانند کلیم.

هوش مصنوعی: آن کس که به آرامی و زیبایی در عرصه قدرت و حکومت حرکت می‌کند، در حقیقت در جایی قرار دارد که نشانی از ابدیت و جاودانگی می‌دهد و اوست که از ابتدا وجود داشته است.

هوش مصنوعی: جهان به لطف و نعمت تو بر پا مانده است و عیسی (ع) بر سر سفره آسمانی نان، تقسیم نشده است.

هوش مصنوعی: تو انسان بزرگواری هستی که به مهمانی پدر یتیم کرم و لطف نشان می‌دهی، حتی اگر همه موجودات زنده هم در کنار هم باشند، هنوز هم یتیم به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: زمانی که تو در زندگی‌ام نبود، جهان به مهرت اشاره می‌کرد و می‌گفت هنوز انسان‌ها در نازایی و نجات ناپذیری به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: تو به آرزوهایت می‌رسی و جهان به خاطر وجود تو به خود می‌بالد، مانند مهمانی ارزشمند که در خانه‌ای بزرگ و مهمان‌نواز پذیرایی می‌شود.

هوش مصنوعی: سخن از توجه و لطف خاص تو است که می‌تواند از دکان جهان و هستی، به آرامی و با نرمی، شخصی را به خود نزدیک کند.

هوش مصنوعی: اگر تو در مسیر خواسته‌هایت با مشکلاتی مواجه شده‌ای، بدان که با دقت و مهارت می‌توانی آن‌ها را حل کنی. باید همچون ماهی که در آب حرکت می‌کند و به راحتی از موانع می‌گذرد، با نرمی و انعطاف به جلو بروی.

هوش مصنوعی: مدح و تعریف تو از زبان من مانند گردن‌بند جواهر است، اما سخن من درباره‌ی نعمت‌ها و بخشش‌های تو به اندازه‌ی یک کودک یتیم ارزش ندارد.

هوش مصنوعی: اگر در ستایش و تمجید پادشاهان به من چیزی بدهند، تو نیز باید با بخشش مال و احترام به آنها رفتار کنی.

هوش مصنوعی: وقتی که گلبرگ‌های دست تو بی‌ارداه و به آرامی باز شود، مانند گلی می‌شود که به طور نامنظم و زیبا نقره می‌ریزد.

هوش مصنوعی: اگر تو تنها به دنبال درخواست و طلب کردن باشی، هیچ کس از بخشش تو بهره‌مند نخواهد شد و همواره زیان خود را خواهد دید.

هوش مصنوعی: من از تو جاودانگی می‌خواهم زیرا وجود هر دو جهان در حضور تو ناچیز و بی‌ارزش است.

هوش مصنوعی: تو که به دانش الهی دسترسی داری، چرا باید بگویم که از طبیعت فهیم خود، آموزش ندیده‌ای؟

هوش مصنوعی: نه می‌توان با نهی و انکار تو احساسی نادرست پیدا کرد و نه می‌توان با دستورات و قوانین تو، ویژگی‌های ناپسند را ایجاد کرد.

هوش مصنوعی: اگر قوانین تو نتواند کمک کند، آن‌گاه کسی که در جهل فرو رفته است، از آگاهی و دانش واقعی دور خواهد ماند.

هوش مصنوعی: اگر کسی بتواند یک نقطه را به قسمت‌های کوچکی تقسیم کند، نشان‌دهنده‌ی مهارت و توانایی اوست که می‌تواند هزاران طرح گسترده و بزرگ را طراحی کند.

هوش مصنوعی: به خاطر انبوهی از برکت‌ها و فیض‌هایی که از وجود تو در این دنیا جاری است، قوانین و قواعد قدیمی دیگر اعتبارشان را از دست داده‌اند و به فراموشی سپرده شده‌اند.

هوش مصنوعی: کودکان به اندازه‌ای در مورد عهد و پیمان تو دقیق صحبت می‌کنند که حتی بزرگترین عقل‌ها نیز نمی‌توانند پس از صد بار توضیح دادن، آن را درک کنند.

هوش مصنوعی: به خاطر شیرینی و لطافت سخنان تو، اگر زیر پاهای تو جاری شود، کوثر و تسنیم هم به زیر پاهایت خواهند افتاد.

هوش مصنوعی: وقتی به وضعیت دشمن فکر می‌کنم و عذاب سختی که به هر دلیلی بر او نازل شده، می‌فهمم که در چه مقام و مرتبه‌ای قرار دارد.

هوش مصنوعی: رنج و حسد همواره خاطر حسود را دچار کرده است، مانند دست زشت و بدman-like که باعث آزار می‌شود.

هوش مصنوعی: به طور مداوم در سایه قدرت تو به تماشای زیبایی‌های مختلف می‌پردازم که نویدبخش پیروزی‌های بزرگ است.

هوش مصنوعی: از پیروزی به دست آمده، شرابی در جام ریخته شده و به هر دوست با توجه به وفاداری‌اش به مقدار مناسب تقدیم می‌شود.

هوش مصنوعی: هر جا که اراده‌ات راهنمای تو باشد، همچون برگه‌ای که در باد به سوی قله‌ها پرتاب می‌شود.

هوش مصنوعی: در آن سرزمین، زمانی که خشم تو همچون قدرتی بزرگ ظاهر می‌شود، دیگر پدر نمی‌تواند بر روی محبت و رحمت خود نسبت به فرزندش تکیه کند و این روابط به خشم مبدل می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر از دل آهن و سنگی آتش شعله‌ور شود، حتی اگر کم باشد، می‌تواند هزاران آتش جهنم را به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: در دنیا برعهده ماست که به اولیای امر احترام بگذاریم و اطاعت کنیم. این وظیفه نشان‌دهنده‌ی آگاهی و درک ماست و نادیده گرفتن آن عواقب و گناهی بزرگ به همراه دارد.

هوش مصنوعی: اگر عهد و پیمان تو استوار باشد، شایسته است که مانند نطفه‌ای در رحم، در دل و ذهن بزرگ شود و پرورش یابد.

هوش مصنوعی: به قدری که می‌توانی ستاره‌ها را در آسمان بشماری، می‌توانی از تعداد جواهرات بر سطح زمین نیز به همان اندازه صحبت کنی.

هوش مصنوعی: بخشندگی و مهربانی تو باعث شده که دیگران نور امید را در مسیر ناامیدی روشن کنند.

هوش مصنوعی: خبرآوران دل‌ها، پیام صلاح و حکمت تو را به گوش‌های پاک و راستین رسانده‌اند.

هوش مصنوعی: ای پادشاهان، درد دل ما را بشنوید که ما از خاندان عشق هستیم و نژاد اصیل و باستانی داریم.

هوش مصنوعی: به خاطر خطراتی که زندگی برای ما دارد، جان خود را به خطر می‌اندازیم و به خاطر سختی‌هایی که به دل می‌آید، جان خود را در معرض ریسک قرار می‌دهیم.

هوش مصنوعی: هر شب و روز به ترتیب و نظم برگزاری مجلس تو مشغولم و با احترام و فروتنی تو را می‌پرستند.

هوش مصنوعی: به یاد تو و محبتت همچون پادشاهان با وقار به خانه خودم می‌روم و برای مهمانانم از تو سخن می‌گویم و آنها را به تو دعوت می‌کنم.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویر کشیدن شخصیتی می‌پردازد که نه تنها به عنوان قربانی در میان دیگران قرار می‌گیرد، بلکه نه به شدت زیبایی و لطافت غزال‌های حرم دست یافته و نه به سادگی شکار در حریم خاصی تبدیل شده است. در واقع، او در وضعیتی قرار دارد که نه در مقام زیبایی و جذابیت زندگی می‌کند و نه به سادگی به عنوان شکار شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: همیشه افرادی که در تلاشند تا خود را بزرگتر از آنچه که هستند نشان دهند، به نظر می‌رسد که فقرا با نیازهای خود و ثروتمندان با راحتی و نعمت‌هایشان در زندگی به تقابل می‌پردازند.

هوش مصنوعی: تو با تمام خوبی‌ها و نعمت‌هایت از خودت درخشان و پرناز باش و به افراد نیازمند، به‌ویژه یتیمان، کمک کن تا زندگی‌شان بهتر شود.

هوش مصنوعی: ای کاش دشمنی که این دو چراغ زندگی را خاموش می‌کند، مانند قیچی از بالای سر تا میان گلو بیفتد.