هوش مصنوعی: من با بیان فضایل و صفات پیامبر محمد (ص)، به نوعی علم آمرزش و بخشش را روشن می‌کنم، و حتی بعد از مرگ نیز می‌توانم با این نور، یاد و خاطره او را زنده نگه دارم.

هوش مصنوعی: از محبت و علاقه‌ی خود، قبرم را با چهار جو از بهشت روشن می‌کنم و از آن، زیبایی و نعمت بهتری به دست می‌آورم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که درختی که به آتش افتاده، با عطش و سوزش وجودش، زبان به سخن می‌گشاید و می‌گوید که اگر ایمانش را به وادی ایمن و آرامی ببرم، به سرمنزل آرامش خواهد رسید.

هوش مصنوعی: من با دیدن پنج ستاره که به اهل کساء (اهل بیت) تعلق دارند، به مقام نوری و دانایی دست یافتم. چگونه می‌توانم از این آگاهی به‌سادگی به حواسم که محدود به تجربیات دنیوی است، تنزل پیدا کنم؟

هوش مصنوعی: من توبه‌ای از کعبه و حرمت آن به ارمغان آورده‌ام، تا با این اراده و تلاش، آن را به محل تولد و آرامگاه خود برسانم.

هوش مصنوعی: من گجرات را با اراده‌ای قوی ترک می‌کنم و به سمت خراسان می‌روم، تا از بت‌های زیبای هندوستان برای خودم بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از نسل و خلاقیت خود، اثراتی زیبا و دل‌نشین را از شعر و نثر به عراق و فارس هدیه کنم.

هوش مصنوعی: مدتی است که خاقانی و مجیر به هم برخورد نکرده‌اند و من در تلاش هستم که شور و هیجان را در شیروان و بارمن به وجود آورم.

هوش مصنوعی: من با شگفتی و مهارت خاصی، ویژگی‌های هر دو فصل بهمن و ثور را به هم پیوند می‌زنم و از آنها ترکیبی زیبا و خارق‌العاده می‌سازم.

هوش مصنوعی: دل من پر از اشتیاق است و قصد دارم به نشابور بروم تا از آنجا زیبایی و طراوتی که در زندگی‌ام کم شده، دوباره به دست بیاورم.

هوش مصنوعی: اگر من بتوانم خانه مادرم و قبر پدرم را به جایی امن و آرام برایشان تبدیل کنم.

هوش مصنوعی: من با هدیه و نعمت، دل منیژه را شاد می‌کنم و باعث می‌شوم که بیژن در چاه، لبخند بر لب داشته باشد.