هوش مصنوعی: هر چیزی که در معرض نابودی و زوال باشد، آویزان کردن دل و وابستگی به آن اشتباه است.

هوش مصنوعی: دارایی‌های دنیایی که داریم، همه‌اش موقتی و امانتی است؛ پس دوام و ماندگاری این چیزها چگونه ممکن است؟

هوش مصنوعی: اما این ابزاری که می‌گویم تنها برای انجام کارهاست و به من تعلق ندارد.

هوش مصنوعی: هر کار خوبی که انجام دهی، نفع و سود آن به خودت برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: اگر به طور ناخواسته او را معطل کنی، او همچنان به سمت خودش پیش می‌رود و غفلت از پشت سرش خواهد بود.

هوش مصنوعی: دارایی‌های دنیوی مثل سیلابی هستند که به سرعت عبور می‌کنند. آیا این درست است که این سیلاب در خانه بماند؟

هوش مصنوعی: به دل صحرا برو و در کشت زراعت خود تلاش کن تا محصولی به دست بیاری و نتیجه زحماتت را ببینی.

هوش مصنوعی: اگر هر چیزی که به دست می‌آوریم، به نوعی جایگزین شده باشد، پس چرا باید از رفتن چیزهایی که از دست می‌دهیم ناراحت باشیم؟

هوش مصنوعی: حسادت و تلاش اگرچه ممکن است در ظاهر خوب به نظر برسند، اما در واقعیت زشت و ناپسند هستند. شهرت آنها مانند عطری خوشبوست که در دست نسیم قرار دارد و به سرعت پخش می‌شود.

هوش مصنوعی: اگرچه ممکن است در جایی اشتباه یا نقصی وجود داشته باشد، اما خوشی و لذت از جزء اصلی آن به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: اگرچه در خانه و محل زندگی انسان ممکن است بوی ناخوشایند و کثیفی وجود داشته باشد، اما نیروی تشخیص و درک ما به ما اجازه می‌دهد تا از میان آن، بدی‌ها را تشخیص دهیم.

هوش مصنوعی: انسان به اندازه‌ی تلاش و تلاش نکردن خود، در هر جا ارزشی دارد و مورد احترام قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هرچند در برابر این بزرگان و مهربانان، درخواست‌کنندگان ممکن است در نظر بیایند که در دل خود غبار و ناپاکی دارند، اما کریمان همواره با مهربانی و بزرگی به آن‌ها نگاه می‌کنند.

هوش مصنوعی: انسان با اراده و هدف بلند خود، در هر جایگاهی که باشد، چه پادشاه و چه فقیر، احساس خوشایندی و ارزشمندی می‌کند.

هوش مصنوعی: هفت دریا به یاد من، مانند قطره‌ای در دهان اژدها به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: سکوت می‌کنم و هرچه که دریافت کنم، کمتر از خواسته‌ام خواهد بود.