هوش مصنوعی: بعد از اینکه مناسک حج را به جا آوردم، به سفر و گشت و گذار در منطقه گجرات پرداختم.

هوش مصنوعی: من به‌خاطر نیروی خاصی که از آن سرزمین و مردمش می‌گیرم، مثل دستی که قابله از مهد کودک کنار می‌زند، در زندگی خود می‌فهمم که به آنجا تعلق دارم.

هوش مصنوعی: در آن سرزمین به قدری خوشحال و شاداب شدم که انگار به سوی خانه‌ی عروس زیبا و تازه عروسی می‌روم.

هوش مصنوعی: هر راهی که رفتم، نسیم امید مرا همراهی کرد و هر در که به آن رسیدم، صدای گشایش را شنیدم.

هوش مصنوعی: آسمان اراده کرد که سرنوشت من به اوج و بلندی برسد، اما از دوری چشمانم، سایه‌ام بر کاخ پادشاه افتاد.

هوش مصنوعی: در میان تلاش‌های عمومی، به طور ناگهانی برکت و نعمت‌های الهی به من رسید و مرا در آن مکان مقدس مورد لطف خود قرار دادند.

هوش مصنوعی: به محلی وارد شدم که مملو از زیبایی و نعمت بود، جایی پر از بوسه و خنده که مانند گلستان سرشار از شادی و نشاط است. به جرعه‌ای نوشیدنی خوشمزه نیز دل خوش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در شادی و سرور، همه چیز آماده شده است و زمینه‌ای برای خوشحالی فراهم گشته است.

هوش مصنوعی: شادی و خوشحالی زمانی که از دل خارج می‌شود، دیگر برنمی‌گردد و وقتی که خوشی و لذت پا به دنیای ما می‌گذارد، دیگر از آنجا نمی‌رود.

هوش مصنوعی: دیگر هیچ‌کس نتوانست مانند جگرگوشه آن خانواده، در آن مکان زندگی کند، زیرا آنجا به برکت وجودش، مانند خانه‌ای پر از نور و دلگرمی شده بود.

هوش مصنوعی: زمانه به همین منظور روزها را آفریده است که هر روز خوشی و لذتی داشته باشد و این نعمت را به کسی دیگر بسپارد.

هوش مصنوعی: عمر با ارزش خود را به نمایش بگذارند و در انتظار شب امید باشند تا روز شادی به آنها ارزانی شود.

هوش مصنوعی: شما برای من درخواست بخشش کرده‌اید و من با کمال میل آماده‌ام تا به خواسته‌تان پاسخ دهم. در شب شام، او قلمی را پیش من قرار داد.

هوش مصنوعی: شبی که چشمان معشوقان روی هم بسته بود و روشن بود، دل آزاد از غم‌های دنیا بی‌خبر بود.

هوش مصنوعی: شبی، چشم‌های عاشقان با اشک‌هایشان، خاک را به کناری زدند و معشوق را از دل خود بیرون آوردند.

هوش مصنوعی: نفس بخشنده یاد آن شب را زنده می‌کند و نور دل، فریاد شادی و روشنایی سر می‌دهد.

هوش مصنوعی: در آن جمع و میهمانی که نمی‌دانستم چه باید بکنم، ناگهان از دور یک دل آگاه و فهیم به من توجه کرد.

هوش مصنوعی: به مهر گفت که ای زیبای جمع دوستان، بیا که زمان خوش آمدن تو فرا رسیده است و برایمان خوش‌یمن است.

هوش مصنوعی: شادی و نشاط مجلس و مراسم جشن بهار به تو نیز زیبایی و شکوه ویژه‌ای خواهد بخشید.

هوش مصنوعی: او همین را گفت و به سمت جلو دوید. هنوز به وضوح مشخص بود که این صدا از یاد دریا به خاطر قطره‌ای که از آن بیرون آمده، به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: به سرعت به مقام و موقعیت بلندی رسیدم که چندین بار سرم به زمین افتاد و به نوعی از شدت شتاب و عجله‌ام در این مسیر، به جای این که در بالا بمانم، به پایین رفتم.

هوش مصنوعی: به خاطر شتاب و تندی زبانم، به درگاه بزرگترها و مقام‌ها رفتم و ادب و احترام را از جایگاه خود فراتر بردم.

هوش مصنوعی: در دل فریبندهٔ زیبایی و شکوه سلطنت، هنگامی که می‌خواهم احترام بگذارم، رسم سجده و فروتنی از یادم رفته است.

هوش مصنوعی: وقتی که آداب و رسوم را به درستی انجام ندادم، صدایی به من گفت که ای دیار و زادگاه من.

هوش مصنوعی: به چه حال و روزی افتاده‌ای که به عظمت عرش و خودبزرگ‌بینی فکر می‌کنی؟ و چه اتفاقی برایت افتاده که در برابر حریم کعبه و غفلت نسبت به آن قرار گرفته‌ای؟

هوش مصنوعی: در شب خاصی، پروانه‌ای که به شمع نزدیک شده بود، بخشایش و زیبایی به استاد خود تقدیم کرد.

هوش مصنوعی: اگر در باغ گل، نسیم شبانگاهی بوزد، غزلخوانی شاخ گل را مانند بلبل شیرین‌تر خواهد کرد.

هوش مصنوعی: پاسخ دادم و گفتم که من به خاطر شرایط خاصی که دارم نمی‌توانم خوشحال باشم، زیرا تا زمانی که به چنین وضعیتی نرسیده‌ام، شاد نیستم.

هوش مصنوعی: در جایی که نور ماه و خورشید حضور دارند، شمعی با نور کم چه تاثیری می‌تواند داشته باشد؟

هوش مصنوعی: اگر نسیم با نگاهی به این شادی و تماشای زیبا بیفتد، مانند شانه‌ای که در موهای یک شمشاد گم می‌شود، در آنجا گم می‌شود.

هوش مصنوعی: جهان مثل چهره‌ی زیبا و دلربای یک پادشاه است، اما نگاه من به آن، به دلیل سرنوشتی نامساعد، در پس پرده‌ای از خاکستر قرار دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف شخصیت خاص و والایی می‌پردازد که به نوعی نمایانگر بهترین‌ها و خوشبختی است. او به عنوان شاهزاده‌ای برگزیده و موفق توصیف می‌شود که در مسیر زندگی‌اش به درجات بلندی رسیده و حتی ستاره‌ها و خوشبینی‌ها به او اشاره دارند. به طور کلی، این شخصیت نماد سعادت و آرزوهای برآورده‌شده است.

هوش مصنوعی: اگر عدالت در سرزمین‌ها برقرار شود، زمین مانند صفحه‌ای از تقویم خواهد شد که پر از خانه‌های خوشبختی و آرامش است.

هوش مصنوعی: لباس پادشاهی بر اساس قامت او دوخته شده و در نتیجه، هنگامی که کلاه از سرش برمی‌دارند و کمربندش را باز می‌کنند، فتنه‌ای به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: در میکده، گفت‌وگو درباره اعتدال و میانه‌روی او آغاز شد، اما ناگهان ذهن مستان به تفکرات نامناسب و ناپسند معطوف شد.

هوش مصنوعی: به خاطر امنیت و آرامشی که در زمان او به وجود آمد، جهان به گونه‌ای رونق گرفت که صیاد دانه‌ها را در دام خوشه‌ها برداشت کرد.

هوش مصنوعی: در زمان او، همه مردم ثروتمند شدند و حسد به دوستی و محبت تبدیل شد.

هوش مصنوعی: عهد او آن‌قدر محکم و استوار است که حتی بهشت نیز از زیبایی او با افتخار یاد می‌کند.

هوش مصنوعی: دل شاه به پیوند با محبوبش تمایل دارد همان‌طور که یک ذهن شیرین به همراهی فرهاد گرایش پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی به زیبایی و خصائل او نگاه می‌کنند، به شخصیت برجسته پدر و نیکویی کردار نیاکان خود افتخار می‌کنند.

هوش مصنوعی: مانند ماهی که در آسمان با زیبایی و وقار حرکت می‌کند، در بین ستارگان، در میان حلقه‌ای از دل‌های روشن و مهربان قرار دارد.

هوش مصنوعی: در تمام سال، در سرزمین او شادی و جشن برگزار می‌شود، همان‌طور که در میان ایرانیان، عید نوروز و در میان عرب‌ها، اعیاد بزرگ وجود دارد.

هوش مصنوعی: سرو آزاد، سرش را به آسمان کشیده و در مقابل کسی که مقامش بالا است، سرش را پایین آورده و تسلیم او شده است.

هوش مصنوعی: به شیوه‌ای دلنشین و با زیبایی خاصی، دل‌های جمع را آرامش بخشیده و شأن و بزرگی خود را نمایان کرده است.

هوش مصنوعی: با یک نگاه از دور، افرادی که در صف ایستاده‌اند، می‌توانند به اندازه‌ی توانایی و استعداد خود پایه‌ای کسب کنند.

هوش مصنوعی: در پایگاه عظمت او، ستاره‌های مهم و قوی قرار دارند و برای رسیدن به عزت و سربلندی در اثر وجود او، باید تلاش کرد.

هوش مصنوعی: تمام یاران او از بزرگان دین و افراد خاصی هستند که در کنار او قرار دارند و همگی از کسانی‌اند که در زمان‌های گذشته در این مسیر پیشتاز بوده‌اند.

هوش مصنوعی: همه در دعوا و بحث هستند، اما در راهی درست قدم بردارند. همه در حال رفت و آمد هستند، اما باید در مسیری از روشنی و هدایت پیش بروند.

هوش مصنوعی: همیشه در میدان جنگ و نبرد، آماده به حمله و مبارزه هستیم و همیشه سلاح آماده‌ای برای نبرد در دست داریم.

هوش مصنوعی: او به همراه افراد از خدا کمک می‌طلبد و خواسته‌های خود را مطرح می‌کند، و از او یاری می‌جوید تا به مقام‌های بلند و افراد بزرگ دست یابد.

هوش مصنوعی: در میان جشن و سرور مملکتش، کسانی که به شدت نیازمند و گرسنه‌اند، نمی‌توانند مانند گربه‌هایی که دور سفره زاهدان می‌چرخند، به راحتی به بهره‌برداری از این سفره بپردازند.

هوش مصنوعی: در حیاط بارگاه او، نگهبانان و سرپرستان به احترام او سجده کرده‌اند و در حال خضوع و دعا هستند.

هوش مصنوعی: از صبح تا غروب، مانند خورشید که در آسمان می‌درخشد، روشنایی و انرژی را به دنیا می‌بخشد.

هوش مصنوعی: خزانه‌دارانی که در تقسیم ثروت ایستاده‌اند، برگه‌هایی را در دستان شاعران دارند که در حال سرودن شعر هستند.

هوش مصنوعی: خداوند روزی را به اندازه‌ای مقرر کرده که بیش از سرنوشت و تقدیر ما نیست، و قسمت هر فرد قبل از وجود او تعیین شده است.

هوش مصنوعی: در هر روز، هفت رنگ دوباره به تصویر می‌آید، مانند هفت آیه‌ای که در قرآن کریم وجود دارد و در کنار خوان نعمت‌های جهان قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: با احترام به خورشید و ماه که در صبح و شام در ازای خوراک خود از خوان او استفاده می‌کنند، اشاره دارد که برخی افراد در مقام‌های پایین‌تر، به مانند آنها عادت کرده‌اند به زندگی در سطحی پایین و در انتظار نعمت‌ها هستند.

هوش مصنوعی: طبق از سوی ستارگان، زهره به دست گرفته و به محفل شب نشینی خود، مانند خوانچه‌ای افتاده است.

هوش مصنوعی: عروس کعبه که مرکز همه نقاط جهان است، وظیفه کسانی که به او مرتبط هستند، با خانواده و نسل‌های بعدی آن‌ها مشخص می‌شود.

هوش مصنوعی: از زمین تا آسمان، چشم به الطاف و محبت او داریم. رحمت و بخشش او مانند آبای ماست و نسل‌های علوی را شامل می‌شود.

هوش مصنوعی: آتش در دستان عون، که از آب ساخته شده است، به گونه‌ای است که در آشپزخانه‌اش ایجاد شده و از تضادها و ناملایمات برخاسته است.

هوش مصنوعی: به خاطر نرمی و لطافت خلق او، جای تعجب نیست که بدن‌ها از برکت و نعمت‌های او پر از مغز و سرشار شوند.

هوش مصنوعی: اگر رگ دست را با نیشتر بزنند، به جای خون، جواهراتی مانند لعل و مروارید بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: با یک نگاه او، فصل‌های پاییز و بهار به تصویر کشیده می‌شود و در سخنی کوتاه، همه‌چیز به خوبی بیان می‌شود.

هوش مصنوعی: ای کاش نتیجه‌ی بزرگ رحمت خداوند، کسی که با خداوند خود در مخالفت است را دچار نارضایتی و دشمنی کند.

هوش مصنوعی: دشمن از صبر و آرامش تو به خود می‌لرزد، زیرا در درون تو، خنجر تیزی از فولاد پنهان است.

هوش مصنوعی: تو همچون سرو، آزاد و مستقل شده‌ای؛ اگرچه اگر فلک به تو آسیب می‌زند، باید بدانی که بر حق هستی.

هوش مصنوعی: تو هستی که وجود و عدم جهان ناشی از توست. ما راست گفتیم که هر چه رخ دهد، بگذار رخ دهد.

هوش مصنوعی: ای رستنی تو، چشمان مردم به روشنی تو روشن است. تو مرید و مقصود خلیفه دو جهان هستی.

هوش مصنوعی: از روی محبت جد و به خاطر نسل‌های مختلف، در این زمانه اهل هر ملتی به یک شکل از کفر و ایمان به دنیا می‌آیند.

هوش مصنوعی: در طول تاریخ، تمام مخلوقات به نوعی از حقیقت و ایمان دور شده‌اند، اما به خاطر درک و فطرت تو، این دوری از حقیقت برطرف شده است.

هوش مصنوعی: هرچند که برخی از افراد نادان و معروف به دنبال شهرت و ثروت، اندیشه‌ای را به وجود آوردند.

هوش مصنوعی: پس از رسیدن به خواسته‌ها، حال آن فاسد مانند باغ عدن شد و تبدیل به حسرتی بزرگ گردید.

هوش مصنوعی: در آغاز روزی که خداوند آسمان و زمین را آفرید، آن‌ها مانند کتابی شدند که شروع و مبنای خلق را مشخص می‌کند تا به روز قیامت برسد.

هوش مصنوعی: به توانایی هر بخش و کل توجه کردند و به سرعت به خدمت آمدند که استعداد شما چه بود.

هوش مصنوعی: کسی که آرزوی رسیدن به مقام و منزلت تو را دارد، وقتی متوجه می‌شود که این خواسته دور از دسترس است، از روی ناامیدی لب به دندان می‌زند.

هوش مصنوعی: او به آسمان نگاه کرد و سرش را پایین آورد، زمین در برابر او به حالت سجده درآمد و آسمان بر پا ایستاد.

هوش مصنوعی: اکنون با صداقت و در مقام بندگی، افرادی که به لطف تو می‌نگرند، به مدد و یاری یکدیگر می‌پردازند.

هوش مصنوعی: به امید اینکه وضعیت من بهبود یابد، اکنون که سرنوشت بزرگی بر من سایه افکنده است.

هوش مصنوعی: عقل و دانش مرا به سمت کعبه رهنمون می‌شود، و من با اراده‌ای قوی به درگاه معبودم می‌روم تا هدایت شوم.

هوش مصنوعی: من به قدری به جذبه و کشش شوق خلیفه مجذوب شده بودم که حتی از شط بغداد پا نمی‌کشیدم و این باعث نمی‌شد که قلبم برای لحظه‌ای آرام بگیرد.

هوش مصنوعی: من آن‌چنان به سوی خالصیتم می‌شتابم که حتی فردی که به‌خاطر تنگدستی‌اش دچار مشکل است، در انتظار وعده‌ام می‌باشد.

هوش مصنوعی: من هیچ وقت رفیق کسی نمی‌شوم و با توجه به اینکه با تو نیستم، همراهی نمی‌کنم و به توکل بر خودم، به تنهایی راهی را نمی‌روم.

هوش مصنوعی: اگر تمام ثروت و دانش دنیا هم به من بدهند، لطف و محبت واقعی من تغییر نخواهد کرد و همچنان آزاد نخواهم بود.

هوش مصنوعی: در قلبم دربی را بنا کرده‌ام که نماد صداقت و خلوص من است؛ اگر این در خراب شود، همه احساسات و بنیادهای عاطفی‌ام را بر آن می‌گذارم.

هوش مصنوعی: دل‌نوشته‌ها و احساسات پاک من به لطف و برکت ولی نعمتم است. اگرچه راه و روش ملت‌ها یکی است، حتی اگر تعدادشان به هفتاد هم برسد.

هوش مصنوعی: اگر در صحبت‌هایت صداقت نباشد، حتی اگر به ظاهر زیبا و دلنشین به نظر برسند، ارزش ندارند و باید از آنها دوری کرد.

هوش مصنوعی: اگر دوستی در راه زندگی داشته باشم که انگیزه و تلاشش را با من به اشتراک بگذارد، می‌تواند به آسانی مرا به هدف‌هایم برساند و هیچگونه آسیبی به او نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: همیشه تا بهار هست، لبخند بزن و از گل لذت ببر، زیرا وقتی خزان می‌آید، باید با سختی‌های روزگار مقابله کنی.

هوش مصنوعی: برای خاطر تو، چون موج‌ها در دریا خندانم و مانند جوهر جان، دشمن با خنجر خود آماده است.