هوش مصنوعی: دلم همچون شمعی می‌سوزد و عشق را به زبان می‌آورم، و تو دیگر نیازی به آتش به جان من نداری.

هوش مصنوعی: من از بوی معانی و اندیشه‌ها به قدری پر شده‌ام که دیگر به خاک می‌مانم و از آستان حقیقت دور افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم از جدایی عزیزان صحبت کنم، زیرا مدت زمانی که از جدایی آنها گذشته، بسیار طولانی و سخت است.

هوش مصنوعی: شب را بیدار می‌مانم و نمی‌خوابم، زیرا دلتنگی دوستانم مانند نمک در چشم‌هایم اشک می‌ریزد.

هوش مصنوعی: من درخت زیبایی را که پرندگان خوش آواز بر آن نشسته بودند، ترک کرده و به خاطر سختی‌ها و مشکلات زندگی، به خاک افتادم و دیگر نمی‌توانم در آنجا زندگی کنم.

هوش مصنوعی: هنوز هم دلش می‌خواهد که از عشقش سخن بگوید، هرچند که قضا و قدر اشتباهی نکردند و تیر عشق به هدف خود رسید.

هوش مصنوعی: از چگونگی حرکت و بازی او می‌گویم، زیرا چاره‌ای ندارم. هر کسی که به تماشا نشسته، در میانه‌ی میدان گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: در این وضعیت خطرناک، هیچ‌کس به کمک دیگری نمی‌آید. از دل این دریا که بی‌فایده است، موجی مرا به ساحل می‌برد.

هوش مصنوعی: من به خاطر فقر و تهیدستی فریب عشق را خوردم و درگیر خواسته‌های مختلف و گوناگون شدم.

هوش مصنوعی: به نوشیدنی و ساز گفتم که فقط خوش گذرانی کافی نیست و باید بیشتر از این‌ها به دیگران توجه کرد و از آن‌ها حمایت کرد.

هوش مصنوعی: من زیبایی خدمت به صاحب را خالصانه و بدون هیچ گونه نیتی در نظر گرفته‌ام و نباید به آن نگاه طمع‌ورزانه داشته باشم.

هوش مصنوعی: من به جز او از کسی دیگری یاری نمی‌طلبم، زیرا می‌گویند رسم او این است که محبتش را به دیگری نمی‌اندازد.

هوش مصنوعی: به هر حال، دلم گرفتار و شیفته شده و می‌دانم که باید این بخش از داستان را کنار بگذارم، چون اشتباهاتی در آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: من هرگز آبرو و اعتبار خود را به چیزی بی‌اهمیت نمی‌فروشم، زیرا استعداد و نبوغ من می‌تواند مرا به دریای وسیع و بی‌کران موفقیت‌ها برساند.

هوش مصنوعی: من به هیچ قیمتی تعریف و ستایش خود را به پول نمی‌فروشم، چون لذتی که از زندگی در کنار عبدالرحیم خان می‌برم، از هر چیزی برایم ارزشمندتر است.

هوش مصنوعی: با یاد دوستانم در روز حشر، سیراب و خنک می‌شوم، چون در میان آب کوثر نشان و نشانی از من باقی گذاشته‌اند.

هوش مصنوعی: خوشبختی همین است که محبوب من به زیبایی و طلاقت کلام، به سوال من پاسخ داده است.

هوش مصنوعی: به خاطر افتخاری که به خاطر مقام ویژه‌اش پیدا کردم، از شور و شوق مثل پروانه‌ای که دور شمع می‌چرخد، لباس خود را در آتش انداختم.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم به زیبایی و مقام او افتخار نکنم؟ او باعث شده که نام و آوازه‌ام در دنیا مطرح شود.

هوش مصنوعی: اگر روزگار سفره‌ی کهنه را برچیده و تغییراتی ایجاد کند، می‌توان برنامه‌ها و طرح‌های جدید و تازه‌ای را به وجود آورد.

هوش مصنوعی: مدح فرستادن برای او مانند این است که نخل میوه‌اش را به باغبان تحویل دهد.

هوش مصنوعی: زمانی که من به محفل او وارد می‌شوم، چنان از من ستایش می‌کنند که انگار دزدی در بازارها به کاروان‌ها قیمت کالا می‌دهد.

هوش مصنوعی: باید از گفتن حرف‌های بیهوده پرهیز کرد و به جای آن، شکرگزاری را به یاد لب‌های تو اعلام کنیم که مانند طوطی، از زبان ما خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ای که «نظیری» برای نعمت‌ها شکرگزاری کرده، پری که از زیبایی و ویژگی‌هایش سخن می‌گوید، از شدت تأثیر، استخوانش را ترکاند.

هوش مصنوعی: تعداد دعاهای تو به قدری زیاد است که دشمنان بدون اسلحه و بدون جنگ هلاک خواهند شد، همان‌طور که تو قدرت و موفقیت خود را بدون نیاز به تیر و کمان به دست آوردی.