هوش مصنوعی: من امروز در هنر عشق تخصص دارم و درد عمیقم مانند تیشه به جانم زده شده است، من در این مسیر مانند فرهاد هستم.

هوش مصنوعی: در این مکان قدیمی، خبری از رستاخیز و تغییر نیست. من احساسات و افکار خود را به صراحت بیان می‌کنم و از راستگویی‌ام خوشحالم.

هوش مصنوعی: من عاشق هستم و از تمامی محدودیت‌های دنیا آزادم.

هوش مصنوعی: زمانی که از مکان گذشتی که در آن زندگی می‌کنم، یک گام به سمت این آسمان وسیع و طلایی برمی‌دارم.

هوش مصنوعی: در بالای درختی که به طول می‌رسد، نقشه‌ای از پرواز پرنده‌ای در باغ معنوی‌ام می‌کشم. اما نمی‌دانم چگونه فراق و دل‌تنگی را توضیح دهم.

هوش مصنوعی: زمانی که در این موقعیت خاص و پیچیده قرار گرفتم، متوجه شدم که چه اتفاقاتی در حال رخ دادن است.

هوش مصنوعی: در آغاز، جایگاه و آشنایی من در جایی غیر از این دنیا بود. من در باغ بهشت و کنار آب زلال زندگی می‌کردم.

هوش مصنوعی: در بالای چرخ، من در پایین‌ترین نقطه قرار داشتم، در حالی که من سلطنت می‌کردم و بهشت عالی در جایگاه من بود.

هوش مصنوعی: در این مکان و محیط خراب و ویران، انسانیتی را به دست آورده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی به این معبد رسیدم، از آن کمبودی که داشتم، خوشحالی چشمان قلبم تحت تأثیر شعله کوه طور خیره شد.

هوش مصنوعی: آرزوهای من برای دیدن تو مرا به حتماً تجلیات زیبایی می‌برد، به طوری که خوشی و رضایت در دل و لبخند خوشایند در کنار جوی‌های زندگی می‌یابم.

هوش مصنوعی: به خاطر تو، همه چیزهایی که در گذشته برایم مهم بودند، از یادم رفته‌اند.

هوش مصنوعی: واعظ، داستان‌های بی‌فایده برای من نگو؛ چون من عاشق و دل‌تنگ هستم و نصیحت برای من مفهومی ندارد.

هوش مصنوعی: دل پر از اشتیاق و دلتنگی من، چگونه می‌تواند از عشق محبوب خود جدا شود؟ در دل من جز یاد زیبایی‌های او چیزی دیگری ثبت نشده است.

هوش مصنوعی: چه بگویم؟ استاد من هیچ چیز دیگری به من یاد نداده است.