هوش مصنوعی: ای ساقی، ساغر پر از شراب را از من دور مکن. باده را بیاور که من در حال مستی و نشئگی هستم.

هوش مصنوعی: اگر چهره‌ی زیبا و دل‌انگیز یار مانند گندم طلایی جلوه‌گر شود، من به هیچ قیمتی آن را در برابر دنیا و آخرت نخواهم فروخت.

هوش مصنوعی: من اینگونه‌ام که سر زلف تو را به سامان می‌آورم و در پایان از سرزمین روسیه، خانه‌ای بر دوش من می‌گذارد.

هوش مصنوعی: صوت زیبای سماع یا رقص و آهنگ، تمام توجه مرا به خود جلب کرده و به همین دلیل معذورم که نتوانم به چیز دیگری گوش دهم.

هوش مصنوعی: هرچند می‌دانم که سفر به وصال (نزدیکی و اتصال) من هرگز پایانی ندارد، اما تا زمانی که راهی برای ادامه وجود دارد، با تمام وجود تلاش می‌کنم.

هوش مصنوعی: من با تو صحبتی ندارم، ای زاهد. هر چه می‌خواهی بگو، ولی من در سکوت هستم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، اگر زهر را در جام غمگین من بریزی، آواز خوشی که از نوشیدن من بلند می‌شود، تا آسمان می‌رود.

هوش مصنوعی: من در این لباس پاره‌ای که بر تن دارم، جام شراب را زیر آن پنهان کرده‌ام. نگران نباشید و در مورد من بدگمانی نداشته باشید. من همچون شیخی هستم که لباسی ساده بر تن دارد.

هوش مصنوعی: به جز شراب صاف، چیزی از شیشهٔ ذهنم بیرون نمی‌آید، چرا که به خاطر زیبایی تو همچون خمِ شراب در حال جوشیدن‌ام.

هوش مصنوعی: ای ساقی، شراب انگور را به هشیاران بده، زیرا من امشب از خیال لب او در حال هشیاری نیستم و مدهوش شده‌ام.

هوش مصنوعی: ای دل، چرا در پیچ و تاب زلف او این‌قدر بی‌صدا ناله می‌کنی؟ در سراسر عالم، راز دل من آشکار شده است.

هوش مصنوعی: هر کسی به سخن و داستان زیبای نیّر علاقمند است، اما برای من هیچ چیزی به اندازه ی داستان موهایت در گوشم دلچسب نیست.