نیر تبریزی » سایر اشعار » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>کافر عشقم و سودای بتانم دین است</p></div>
<div class="m2"><p>زاهد از حق مگذر دینی اگر هست این است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>روز نوروز خط سبز و لب نوشین است</p></div>
<div class="m2"><p>مژده ایدل که بهار آمد و فروردین است</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>بتمنای طبیبی که ببالین آمد</p></div>
<div class="m2"><p>شب و روزم سر سودا زده بر بالین است</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱ - قطعه

کافر عشقم و سودای بتانم دین است
زاهد از حق مگذر دینی اگر هست این است
روز نوروز خط سبز و لب نوشین است
مژده ایدل که بهار آمد و فروردین است
بتمنای طبیبی که ببالین آمد
شب و روزم سر سودا زده بر بالین است

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به عشق و تمایل به زیبایی‌های زندگی اشاره می‌کند. او خود را کافر عشق می‌داند و می‌گوید دین واقعی او عشق و آرزوی معشوق است. زاهدان را دعوت می‌کند تا از تعصب دینی خود بگذرند، زیرا عشق در این روزها مهم‌تر است. با آمدن بهار و نوروز فرح و شادی را جشن می‌گیرد و به محبوبش مژده می‌دهد. در نهایت، او درگیر افکار و احساسات خود درباره معشوق است.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: من عاشق و شیفته‌ی معشوقان بی‌اعتنایی هستم که کافر به حساب می‌آیند. زاهد، اگر دینی وجود دارد، نباید از حقیقت و واقعیت دور شود؛ چون دین من همین عشق و جست‌وجوی آن‌هاست.

کافر عشقم و سودای بتانم دین است

زاهد از حق مگذر دینی اگر هست این است

هوش مصنوعی: در روز نوروز، سبز شدن زمین و خوشی و زیبایی زندگی را شاهدیم. این روز به ما خبر می‌دهد که بهار فرا رسیده و ماه فروردین آغاز شده است.

روز نوروز خط سبز و لب نوشین است

مژده ایدل که بهار آمد و فروردین است

هوش مصنوعی: طبیبی که شب و روز به بالینم می‌آید، آرزوی من است و من به خاطر عشق و جنونم درگیر افکار و خیال‌هایم هستم.

بتمنای طبیبی که ببالین آمد

شب و روزم سر سودا زده بر بالین است

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده